گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
جلد سيزدهم
فصل ششم : پیروان اهل بیت علیهم السلام


6 / 1فضایل پیروان اهل بیت علیهم السلام

3606.الإمام علیّ علیه السلام :المحاسن به نقل از زید بن اَرقَم : حسین بن علی علیه السلام فرمود : «هیچ یک از پیروان ما نیست که صدّیق (مؤمن راستین) و شهید نباشد» .

گفتم : فدایت شوم ! چگونه چنین می شود ، در حالی که توده آنها در بسترهایشان می میرند ؟

فرمود : «آیا در کتاب خدا، در سوره حدید نخوانده ای : «و کسانی که به خدا و فرستادگانش ایمان آوردند ، آنان ، نزد پروردگارشان، صدّیقان و شهیدان هستند» » ؟

گفتم : گویی تا کنون این آیه از کتاب خدا را هرگز نخوانده ام !

فرمود : «اگر شهیدان ، فقط کسانی بودند که تو می گویی (کسانی که در جنگ شهید می شوند) ، تعداد شهیدان ، اندک بود» .3605.امام علی علیه السلام :تفسیر فرات به نقل از ابو جاریه و اَصبغ بن نُباته : هنگامی که مروان ، امیر مدینه بود ، برای مردم، سخن گفت و به امیر مؤمنان علیه السلام ، ناسزا گفت ... . حسین علیه السلام [ چون خبردار شد]، خشمگینانه برخاست و بر مروان در آمد و به او فرمود : «ای پسر زنِ کبودْچشم! (1) و پسر زن شپش خوار ! تو به علی ناسزا می گویی ؟! ... .

آیا از آنچه در باره تو و یارانت ، و نیز آنچه [از قرآن] در باره علی علیه السلام است ، باخبرت نکنم ؟ خداوند تبارک و تعالی می فرماید : «کسانی که ایمان آوردند و کار شایسته کردند ، به زودی [خداوند] رحمان ، برای آنها [در دل دیگران ]محبّتی می نهد» . این ، برای علی علیه السلام و پیروان اوست . «ما آن را بر زبان تو آسان کردیم تا تنها پرهیزگاران را بدان بشارت دهی» . پیامبر صلی الله علیه و آله ، بشارتِ آن را به علی بن ابی طالب علیه السلام داد» . .

1- .زرقا دخترموهب، مادربزرگ پدری مروان و از زنانِ صاحب پرچم بود که علامت خانه های زنان بدکاره بود.



3604.امام علی علیه السلام :الاُصول الستّه عشر بإسناده عن الإمام الحسین علیه السلام :جاءَ رَجُلٌ إلی أبی فَحَدَّثَهُ فَقالَ : إنَّ الرَّجُلَ مِن شیعَتِنا لَیَأتی یَومَ القِیامَهِ عَلَیهِ تاجُ نُبُوَّهٍ ، قُدّامَهُ سَبعونَ مَلَکا (1) یَنساقُ سَوقا إلی بابِ الجَنَّهِ ، فَیُقالُ لَهُ : اُدخُلِ الجَنَّهَ بِغَیرِ حِسابٍ . (2)3603.امام علی علیه السلام :تاریخ دمشق عن علیّ بن محمّد بن الصایغ عن أبیه عن حسین بن علیّ علیهماالسلام :حَدَّثَنی أبی عَن جَدّی عَن جِبریلَ علیه السلام عَن رَبِّهِ عز و جلأنَّ تَحتَ قائِمَهِ کُرسِیِّ العَرشِ فی وَرَقَهِ (3) آسٍ خَضراءَ مَکتوبٌ عَلَیها : لا إلهَ إلَا اللّهُ ، مُحَمَّدٌ رَسولُ اللّهِ ، یا شیعَهَ آلِ مُحَمَّدٍ ، لا یَأتی یَعنی أحَدٌ مِنکُم یَومَ القِیامَهِ یَقولُ : «لا إلهَ إلَا اللّهُ» إلّا أدخَلَهُ اللّهُ الجَنَّهَ . (4) .

1- .فی المصدر : «سبعین ملکا» ، وهو تصحیف . وفی طبعه مؤسّسه دار الحدیث : ص 249 «سبعون ألف ملک» .
2- .الاُصول الستّه عشر : ص 80 عن أبی سعید المدائنی عن الإمام الباقر عن أبیه علیهماالسلام.
3- .فی الطبعه المعتمده : «رقه» ، والتصویب من الترجمه المطبوعه بتحقیق الشیخ المحمودی : ص 8 .
4- .تاریخ دمشق : ج 14 ص 114 .



3602.امام علی علیه السلام :الاُصول الستّه عشر به سندش، از امام حسین علیه السلام : مردی نزد پدرم [علی علیه السلام ]آمد . پدرم برایش گفت : «روز قیامت ، مردی از پیروان ما می آید که تاجِ پیامبری بر سر دارد و هفتاد فرشته ، پیشاپیش او به سوی بهشت ، روان اند و به او گفته می شود : بدون محاسبه ، به بهشتْ در آی» .3601.امام علی علیه السلام :تاریخ دمشق به نقل از علی بن محمّد بن صائغ ، از پدرش ، از امام حسین علیه السلام : پدرم [علی علیه السلام ] ، از جدّم [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ] ، از جبرئیل علیه السلام ، از پروردگار عز و جل نقل می کند که [فرمود] : «زیر پایه تخت عرش و بر برگی سبز از درخت خوش بوی آس (/ مورْد) نوشته شده است : خدایی جز خدای یکتا نیست . محمّد ، پیامبر خداست . ای پیروان خاندان محمّد ! هیچ یک از شما که لا إله إلّا اللّه گفته باشد ، روز قیامت نمی آید ، جز آن که خداوند ، وارد بهشتش می کند » . .




3593.امام علی علیه السلام :الخصال بإسناده عن الحسین عن أبیه علیّ بن أبی طالب علیهماالسلام :قالَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله : یا عَلِیُّ ، بَشِّر شیعَتَکَ وأنصارَکَ بِخِصالٍ عَشرٍ :

أوَّلُها : طیبُ المَولِدِ ، وثانیها : حُسنُ إیمانِهِم بِاللّهِ ، وثالِثُها : حُبُّ اللّهِ عز و جل لَهُم ، ورابِعُها : الفُسحَهُ فی قُبورِهِم ، وخامِسُها : النّورُ عَلَی الصِّراطِ بَینَ أعیُنِهِم ، وسادِسُها : نَزعُ الفَقرِ مِن بَینِ أعیُنِهِم وغِنی قُلوبِهِم ، وسابِعُها : المَقتُ مِنَ اللّهِ عز و جللِأَعدائِهِم ، وثامِنُها : الأَمنُ مِنَ الجُذامِ وَالبَرَصِ وَالجُنونِ ، یا عَلِیُّ ! وتاسِعُها : اِنحِطاطُ الذُّنوبِ وَالسَّیِّئاتِ عَنهُم ، وعاشِرُها : هُم مَعی فِی الجَنَّهِ وأنَا مَعَهُم . (1)6 / 2مَصائِبُ شیعَهِ أهلِ البَیتِ علیهم السلام3594.الإمام علیّ علیه السلام :المؤمن عن سعد بن طریف :کُنتُ عِندَ أبی جَعفَرٍ علیه السلام فَجاءَ جَمیلٌ الأَزرَقُ فَدَخَلَ عَلَیهِ ، قالَ : فَذَکَروا بَلایَا الشّیعَهِ وما یُصیبُهُم .

فَقالَ أبو جَعفَرٍ علیه السلام : إنَّ اُناسا أتَوا عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه السلام وعَبدَ اللّهِ بنَ عَبّاسٍ فَذَکَروا لَهُما نَحوا مِمّا ذَکَرتُم ، قالَ : فَأَتَیَا الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ علیه السلام فَذَکَرا لَهُ ذلِکَ ، فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام : وَاللّهِ ، البَلاءُ وَالفَقرُ وَالقَتلُ أسرَعُ إلی مَن أحَبَّنا مِن رَکضِ البَراذینِ (2) ، ومِنَ السَّیلِ إلی صِمرِهِ قُلتُ : ومَا الصِّمرُ (3) ؟ قالَ : مُنتَهاهُ ولَولا أن تَکونوا کَذلِکَ لَرَأَینا أنَّکُم لَستُم مِنّا . (4) .

1- .الخصال : ص 430 ح 10 عن الحسین بن زید عن الإمام الصادق عن آبائه: وراجع : روضه الواعظین : ص 321 ومشکاه الأنوار : ص 150 ح 362 .
2- .البِرْذَونُ : الجلدُ علی السیر من الخیل غیر العرابیه ، وأکثر ما یُجلب من الروم (تاج العروس : ج 18 ص 54 «برذن») .
3- .فی المصدر : «وما الصمره» ، والتصویب من بحار الأنوار .
4- .المؤمن : ص 15 ح 4 ، مشکاه الأنوار : ص 506 ح 1697 نحوه ، بحار الأنوار : ج 67 ص 246 ح 85 .



3593.الإمام علیّ علیه السلام :الخصال به سندش ، از امام حسین علیه السلام ، از امام علی علیه السلام : پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود : «ای علی ! پیروان و یارانت را به ده ویژگی بشارت بده : نخست ، حلال زاده بودن ؛ دوم ، نیکوییِ ایمانشان به خدا ؛ سوم ، محبّت خدای عز و جلبه ایشان ؛ چهارم ، گشادگیِ قبرهایشان ؛ پنجم ، [حرکت کردن] نوری در پیشاپیش آنها در صراط ؛ ششم ، بر کنده شدن فقر از میان چشم هایشان (چشم طمع ندارند) و بی نیازی در دل هایشان ؛ هفتم ، دشمنی خدای عز و جل با دشمنانشان ؛ هشتم ، در امان بودن از خوره و پیسی و دیوانگی ای علی ؛ و نهمینِ آنها ، زدوده شدن گناهان و زشتی های آنهاست ؛ و دهم ، این که آنان در بهشت با من اند و من با آنهایم» .

6 / 2مصائب پیروان اهل بیت علیهم السلام

3590.امام علی علیه السلام :المؤمن به نقل از سعد بن طَریف : نزد امام باقر علیه السلام بودم که جَمیل اَزرَق ، بر ایشان وارد شد و از بلاها و مصیبت های شیعه یاد کردند . امام باقر علیه السلام فرمود : «عدّه ای نزد علی بن الحسین (امام زین العابدین) علیه السلام و عبد اللّه بن عبّاس آمدند و چیزهایی مانند سخنان شما گفتند . آن دو (امام زین العابدین علیه السلام و ابن عبّاس) نزد حسین بن علی علیه السلام آمدند و آن سخنان را نقل کردند . ایشان فرمود : به خدا سوگند ، [روی آوردن] بلا و فقر و کشتار ، به سوی دوستداران ما ، از دویدن اسبان تیزرو و سیل به سوی صِمْر ، سریع تر است » .

گفتم : صِمْر، یعنی چه ؟

فرمود : «قرارگاه سیل . اگر این گونه [در بلا ]نبودید ، شما را از خود نمی دانستیم» . .




3592.الإمام علیّ علیه السلام :علل الشرائع بإسناده عن الإمام الحسین علیه السلام :قالَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله : مازِلتُ أنَا ومَن کانَ قَبلی مِنَ النَّبِیّینَ وَالمُؤمِنینَ مُبتَلَینَ بِمَن یُؤذینا ، ولَو کانَ المُؤمِنُ عَلی رَأسِ جَبَلٍ لَقَیَّضَ (1) اللّهُ عز و جللَهُ مَن یُؤذیهِ لِیَأجُرَهُ عَلی ذلِکَ . (2)3778.أنساب الأشراف ( به نقل از ابو سُخیله ) المحاسن عن إسحاق بن جریر الجریری عن رجل من أهل بیته عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام :لَمّا شَیَّعَ أمیرُ المُؤمِنینَ علیه السلام أبا ذَرٍّ رحمه الله ، وشَیَّعَهُ الحَسَنُ وَالحُسَینُ علیهماالسلام ، وعَقیلُ بنُ أبی طالِبٍ ، وعَبدُ اللّهِ بنُ جَعفَرٍ ، وعَمّارُ بنُ یاسِرٍ عَلَیهِم سَلامُ اللّهِ ، قالَ لَهُم أمیرُ المُؤمِنینَ علیه السلام : وَدِّعوا أخاکُم ، فَإِنَّهُ لابُدَّ لِلشّاخِصِ (3) مِن أن یَمضِیَ ولِلمُشَیِّعِ مِن أن یَرجِعَ . فَتَکَلَّمَ کُلُّ رَجُلٍ مِنهُم عَلی حِیالِهِ .

فَقالَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ علیه السلام : رَحِمَکَ اللّهُ یا أباذَرٍّ ، إنَ القَومَ إنَّمَا امتَهَنوکَ بِالبَلاءِ لِأَنَّکَ مَنَعتَهُم دینَکَ فَمَنَعوکَ دُنیاهُم ، فَما أحوَجَکَ غَدا إلی مامَنَعتَهُم ، وأغناکَ عَمّامَنَعوکَ !

فَقالَ أبو ذَرٍّ : رَحِمَکُمُ اللّهُ مِن أهلِ بَیتٍ ، فَما لی فِی الدُّنیا مِن شَجَنٍ (4) غَیرُکُم ، إنّی إذا ذَکَرتُکُم ذَکَرتُ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله . (5)3780.کنز الفوائد عن سهل بن سعید :شرح نهج البلاغه عن ابن عبّاس :لَمّا اُخرِجَ أبو ذَرٍّ إلَی الرَّبَذَهِ (6) ، أمَرَ عُثمانُ فَنودِیَ فِی النّاسِ ألّا یُکَلِّمَ أحَدٌ أبا ذَرٍّ ولا یُشَیِّعَهُ ، وأمَرَ مَروانَ بنَ الحَکَمِ أن یَخرُجَ بِهِ . فَخَرَجَ بِهِ ، وتَحاماهُ النّاسُ إلّا عَلِیَّ بنَ أبی طالِبٍ علیه السلام وعَقیلاً أخاهُ ، وحَسَنا وحُسَینا علیهماالسلام ، وعَمّارا ؛ فَإِنَّهُم خَرَجوا مَعَهُ یُشَیِّعونَهُ .

فَجَعَلَ الحَسَنُ علیه السلام یُکَلِّمُ أبا ذَرٍّ ، فَقالَ لَهُ مَروانُ : إیها یا حَسَنُ ! ألا تَعلَمُ أنَّ أمیرَ المُؤمِنینَ قَد نَهی عَن کَلامِ هذَا الرَّجُلِ ؟! فَإِن کُنتَ لا تَعلَمُ فَاعلَم ذلِکَ .

فَحَمَلَ عَلِیٌّ علیه السلام عَلی مَروانَ ، فَضَرَبَ بِالسَّوطِ بَینَ اُذُنَی راحِلَتِهِ ، وقالَ : تَنَحَّ لَحاکَ (7) اللّهُ إلَی النّارِ ! فَرَجَعَ مَروانُ مُغضَبا إلی عُثمانَ فَأَخبَرَهُ الخَبَرَ ، فَتَلَظّی عَلی عَلِیٍّ علیه السلام . . . .

ثُمَّ تَکَلَّمَ الحُسَینُ علیه السلام ، فَقالَ : یا عَمّاه ، إنَّ اللّهَ تَعالی قادِرٌ أن یُغَیِّرَ ما قَد تَری ، وَاللّهُ کُلَّ یَومٍ هُوَ فی شَأنٍ ، وقَد مَنَعَکَ القَومُ دُنیاهُم ومَنَعتَهُم دینَکَ ، فَما أغناکَ عَمّا مَنَعوکَ ، وأحوَجَهُم إلی ما مَنَعتَهُم ! فَاسأَلِ اللّهَ الصَّبرَ وَالنَّصرَ ، وَاستَعِذ بِهِ مِنَ الجَشَعِ وَالجَزَعِ ، فَإِنَّ الصَّبرَ مِنَ الدّینِ وَالکَرَمِ ، وإنَّ الجَشَعَ لا یُقَدِّمُ رِزقا ، وَالجَزَعَ لا یُؤَخِّرُ أجَلاً . (8) .

1- .قیَّضَ اللّه ُ له کذا : أی قَدَّرَهُ (المصباح المنیر : ص 521 «قیض») .
2- .علل الشرائع : ص 45 ح 3 عن عبد اللّه بن الحسن عن الإمام زین العابدین علیه السلام ، بحار الأنوار : ج 67 ص 228 ح 38 .
3- .شَخَصَ : إذا خرج من موضع إلی غیره (المصباح المنیر : ص 306 «شخص») .
4- .الشَّجَنُ : الحاجه . والشَّجَنُ : الحُزن (الصحاح : ج 5 ص 2143 «شجن») .
5- .المحاسن : ج 2 ص 94 ح 1247 ، کتاب من لا یحضره الفقیه : ج 2 ص 275 ح 2428 ، مکارم الأخلاق : ج 1 ص 530 ح 1843 کلاهما من دون إسنادٍ إلی أحدٍ من أهل البیت: ، بحار الأنوار : ج 76 ص 280 ح 3 .
6- .الرَّبذَهُ : من قری المدینه علی ثلاثه أیّام ، وبهذا الموضع قبر أبی ذرّ الغفاری (معجم البلدان : ج 3 ص 24) .
7- .لَحَاهُ اللّه ُ : أی قبّحه ولعنه (الصحاح : ج 6 ص 2481 «لحی») .
8- .شرح نهج البلاغه : ج 8 ص 252 ؛ الکافی : ج 8 ص 207 ح 251 عن أبی جعفر الخثعمی نحوه ، بحار الأنوار : ج 22 ص 412 .



3779.تاریخ دمشق عن أبی سخیله :علل الشرائع به سندش، از امام حسین علیه السلام : پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود : «من و هر یک از پیامبران و مؤمنان پیش از من ، هماره مبتلا به کسی بوده ایم که ما را آزار می داده است و اگر مؤمن بر قلّه کوهی هم باشد ، خداوند عز و جلکسی را معیّن می کند که او را آزار برساند تا بر آن ، پاداشش دهد» .3778.أنساب الأشراف عن أبیسُخیله:المحاسن به نقل از اسحاق بن جریر جریری ، از مردی از خاندانش ، از امام صادق علیه السلام : هنگامی که امیر مؤمنان و حسن و حسین و عقیل بن ابی طالب و عبد اللّه بن جعفر و عمّار بن یاسر که درود خدا بر آنان باد ، ابو ذر را بدرقه کردند ، امیر مؤمنان علیه السلام به آنان فرمود : «با برادرتان خداحافظی کنید که مسافر ، باید برود و بدرقه کننده ، باید باز گردد» .

هر یک از آنان، از جانب خود ، چیزی گفت . حسین بن علی علیه السلام فرمود : «ای ابو ذر ! خدایت رحمت کند ! این جماعت ، تو را با گرفتاری، خوار داشتند ؛ زیرا تو ایشان را از تعرّض به دینت، باز داشتی و آنان هم تو را از دنیایشان، باز داشتند و فردا روز ، چه پُرنیازی به آنچه از ایشان، باز داشتی و چه بی نیازی از آنچه تو را از آن، باز داشتند!» .

ابو ذر گفت : ای اهل بیت ! خدایتان رحمت کند که من در دنیا ، اندیشناک چیزی جز شما نیستم ! هنگامی که از شما یاد می کنم ، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را به یاد می آورم .3777.الیقین ( به نقل از معاویه بن ثعلبه لیثی ) شرح نهج البلاغه به نقل از ابن عبّاس : چون ابو ذر به رَبَذه (1) تبعید شد ، عثمان فرمان داد که در میان مردم ندا دهند : هیچ کس با ابو ذر سخن نگوید و به بدرقه اش نرود .

همچنین فرمان داد که مروان بن حکم با او برود . مروان با او خارج شد و مردم هم از او دوری گزیدند ، جز علی بن ابی طالب علیه السلام و برادرش عقیل و حسن علیه السلام و حسین علیه السلام و عمّار، که آنان با او بیرون آمدند و بدرقه اش کردند .

حسن علیه السلام با ابو ذر به گفتگو پرداخت که مروان به او گفت : ای حسن ! باز ایست . آیا نمی دانی که فرمان روای مؤمنان (عثمان)، از گفتگو با این مرد ، نهی کرده است ؟ اگر نمی دانستی ، بدان .

علی علیه السلام به مروان هجوم بُرد و با تازیانه به میان گوش های مَرکبش زد و فرمود : «دور شو ، خدایت به آتش ببرد !» .

مروان ، خشمناک به نزد عثمان باز گشت و ماجرا را گفت ، و عثمان بر علی علیه السلام خشم گرفت ... .

سپس حسین علیه السلام به سخن آمد و فرمود : «ای عمو ! خدای متعال بر تغییر دادن آنچه که می بینی ، تواناست ، و خداوند ، هر روز در کاری است و این گروه ، تو را از دنیایشان، باز داشتند و تو ، آنان را از دینت . تو چه بی نیازی از آنچه بازت داشتند! و چه پُر نیازند به آنچه از آن، بازشان داشتی ! از خداوند ، شکیبایی و یاری بخواه و از حرص و بی تابی به او پناه ببر ، که شکیبایی ، جزو دین و کَرَم است و حرص ، رزقی را جلو نمی کشد و بی تابی ، اجلی را به عقب نمی اندازد» . .

1- .رَبَذه ، از روستاهای مدینه به فاصله سه روز راه از آن و مدفن ابو ذر غفاری است .



6 / 3تَکذیبُ مَن یَدَّعِی التَّشَیُّعَ3774.المناقب ، خوارزمی ( به نقل از شعبی ) تنبیه الخواطر :قالَ رَجُلٌ لِلحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیه السلام : یَابنَ رَسولِ اللّهِ ! أنَا مِن شیعَتِکُم .

قالَ علیه السلام : اِتَّقِ اللّهَ ولا تَدَّعِیَنَّ شَیئا ، یَقولُ اللّهُ لَکَ : کَذَبتَ وفَجَرتَ فی دَعواکَ ! إنَّ شیعَتَنا مَن سَلِمَت قُلوبُهُم مِن کُلِّ غِشٍّ ودَغَلٍ (1) ، ولکِن قُل : أنَا مِن مَوالیکُم ومُحِبّیکُم . (2) .

1- .الدَّغَلُ : الفساد (الصحاح : ج 4 ص 1697 «دغل») .
2- .تنبیه الخواطر : ج2 ص106، التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری7 : ص 309 ح 154 ، بحار الأنوار : ج 68 ص 156 ح 11 .



6 / 3تکذیب کسی که ادّعای تشیّع داشت

3775.الفصول المختاره عن الشعبی :تنبیه الخواطر :مردی نزد حسین علیه السلام آمد و گفت : ای فرزند پیامبر خدا ! من از شیعیان شما هستم .

فرمود : «از خدا پروا کن و چیزی را ادّعا مکن که خدای متعال به تو بگوید : دروغ گفتی و در ادّعایت، از حد خارج شدی ! بی تردید ، شیعیان ما، کسانی اند که دل هایشان از هر فریب و دغلی پاک است ؛ بلکه بگو : من از طرفداران و دوستداران شما هستم» . .




الفَصلُ السّابِعُ : مواجهه الإمام الحسین علیه السلام معاویه7 / 1الاِمتِناعُ عن نَقضِ بَیعَهِ مُعاوِیَهَ3771.السنن الکبری ( به نقل از ابو بکر ) الإرشاد :لَمّا ماتَ الحَسَنُ بنُ عَلِیٍّ علیهماالسلام ، تَحَرَّکَتِ الشّیعَهُ بِالعِراقِ وکَتَبوا إلَی الحُسَینِ علیه السلام فی خَلعِ مُعاوِیَهَ وَالبَیعَهِ لَهُ ، فَامتَنَعَ عَلَیهِم وذَکَرَ أنَّ بَینَهُ وبَینَ مُعاوِیَهَ عَهدا وعَقدا لا یَجوزُ لَهُ نَقضُهُ حَتّی تَمضِیَ المُدَّهُ ، فَإِن ماتَ مُعاوِیَهُ نَظَرَ فی ذلِکَ . (1)3773.تاریخ دمشق عن الشعبی :أنساب الأشراف عن الإمام الحسین علیه السلام فی جَوابِ مَن دَعاهُ إلی نَقضِ بَیعَهِ مُعاوِیَهَ : إنّا قَد بایَعنا ، ولَیسَ إلی ما ذَکَرتَ سَبیلٌ . (2)3772.تاریخ أصبهان عن جابر :أنساب الأشراف عن الإمام الحسین علیه السلام لِمُحَمَّدِ بنِ بِشرٍ وسُفیانَ بنِ لَیلَی الهَمدانِیَّینِ : لِیَکُن کُلُّ امرِئٍ مِنکُم حِلسا (3) مِن أحلاسِ بَیتِهِ ما دامَ هذَا الرَّجُلُ [أی مُعاوِیَهُ ]حَیّا ، فَإِن یَهلِک وأنتُم أحیاءٌ ، رَجَونا أن یَخیرَ اللّهُ لَنا ویُؤتِیَنا رُشدَنا ، ولا یَکِلَنا إلی أنفُسِنا فَ «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَواْ وَّ الَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ» (4) . (5) .

1- .الإرشاد : ج 2 ص 32 ، روضه الواعظین : ص 189 ، إعلام الوری : ج 1 ص 434 نحوه ، بحار الأنوار : ج 44 ص 324 ح 2 .
2- .أنساب الأشراف : ج 3 ص 366 .
3- .. کُونوا أحْلاسَ بُیوتِکم : أی الزموها (النهایه : ج 1 ص 423 «حلس») .
4- .النحل : 128 .
5- .أنساب الأشراف : ج 3 ص 365 .