گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
جلد سيزدهم
فصل چهاردهم : رؤیاهایی درباره آینده اهل بیت علیهم السلام و دشمنانشان


14 / 1رؤیای پیامبر صلّی الله علیه و آله

الدرّ المنثور از امام حسین علیه السلام : پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ، صبحی اندوهگین برخاست . از ایشان، علّت اندوه را پرسیدند . فرمود : «در خواب دیدم که بنی امیّه ، یکی یکی بر این منبرم می آیند و می روند» . گفته شد : ای پیامبر خدا ! غم مخور که معنای آن ، بهره مندی ایشان از دنیاست . پس خداوند نازل کرد : «و رؤیایی را که در خواب نشانت دادیم ، جز آزمونی برای مردم ، قرار ندادیم» .

14 / 2رؤیای امیرمؤمنان علیه السلام

شرح الأخبار به سندش ، از امام حسین علیه السلام : امیر مؤمنان علیه السلام فرمود : «دیشب حبیبم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم و از آنچه پس از او از عراقیان دیده بودم ، گلایه کردم . مرا به زود آسوده شدن از [شرّ ]آنان ، وعده داد» .



14 / 3رُؤی الإمامِ الحُسَیْنِ علیه السلامأ رُؤیاهُ حول هَلاکِ مُعاوِیَهَمثیر الأحزان عن الإمام الحسین علیه السلام فی مَوتِ مُعاوِیَهَ : أظُنُّ أنَّ طاغِیَتَهُم هَلَکَ ! رَأَیتُ البارِحَهَ أنَّ مِنبَرَ مُعاوِیَهَ مَنکوسٌ ، ودارَهُ تَشتَعِلُ بِالنّیرانِ . (1)

ب رُؤیاهُ عِندَ خُروجِهِ مِنَ المَدینَهِالفتوح :خَرَجَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ علیه السلام مِن مَنزِلِهِ ذاتَ لَیلَهٍ وأتی إلی قَبرِ جَدِّهِ صلی الله علیه و آله فَقالَ : السَّلامُ عَلَیکَ یا رَسولَ اللّهِ . . . . ثُمَّ جَعَلَ الحُسَینُ یَبکی ، حَتّی إذا کانَ فی بَیاضِ الصُّبحِ وَضَعَ رَأسَهُ عَلَی القَبرِ فَأَغفی ساعَهً ، فَرَأَی النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله قَد أقبَلَ فی کَبکَبَهٍ (2) مِنَ المَلائِکَهِ عَن یَمینِهِ وعَن شِمالِهِ ومِن بَینِ یَدَیهِ ومِن خَلفِهِ ، حَتّی ضَمَّ الحُسَینَ علیه السلام إلی صَدرِهِ ، وقَبَّلَ بَینَ عَینَیهِ ، وقالَ صلی الله علیه و آله : یا بُنَیَّ یا حُسَینُ ! کَأَنَّکَ عَن قَریبٍ أراکَ مَقتولاً مَذبوحا بِأَرضِ کَربٍ وبَلاءٍ مِن عِصابَهٍ مِن اُمَّتی ، وأنتَ فی ذلِکَ عَطشانُ لا تُسقی ، وضَمآنُ لا تُروی ، وهُم مَعَ ذلِکَ یَرجونَ شَفاعَتی ، ما لَهُم ؟! لا أنالَهُمُ اللّهُ شَفاعَتی یَومَ القِیامَهِ ، فَما لَهُم عِندَ اللّهِ مِن خَلاقٍ (3) . حَبیبی یا حُسَینُ ! إنَّ أباکَ واُمَّکَ وأخاکَ قَد قَدِموا عَلَیَّ وهُم إلَیکَ مُشتاقونَ ، وإنَّ لَکَ فِی الجَنَّهِ دَرَجاتٍ لَن تَنالَها إلّا بِالشَّهادَهِ . فَجَعَلَ الحُسَینُ علیه السلام یَنظُرُ فی مَنامِهِ إلی جَدِّهِ صلی الله علیه و آله ویَسمَعُ کَلامَهُ ، وهُوَ یَقولُ : یا جَدّاه ! لا حاجَهَ لی فِی الرُّجوعِ إلَی الدُّنیا أبَدا ، فَخُذنی إلَیکَ وَاجعَلنی مَعَکَ إلی مَنزِلِکَ . قالَ : فَقالَ لَهُ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله : یا حُسَینُ ! إنَّهُ لابُدَّ لَکَ مِنَ الرُّجوعِ إلَی الدُّنیا حَتّی تُرزَقَ الشَّهادَهَ وما کَتَبَ اللّهُ لَکَ فیها مِنَ الثَّوابِ العَظیمِ ، فَإِنَّکَ وأباکَ وأخاکَ وعَمَّکَ وعَمَّ أبیکَ تُحشَرونَ یَومَ القِیامَهِ فی زُمرَهٍ واحِدَهٍ حَتّی تَدخُلُوا الجَنَّهَ . (4)


1- .مثیر الأحزان : ص 23 .
2- .کَبْکَبَه : الجماعه المتضامّه من الناس (النهایه : ج 4 ص 144 «کبکب») .
3- .الخَلَاقُ : النصیب (الصحاح : ج 4 ص 1471 «خلق») .
4- .الفتوح : ج 5 ص 18 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 186 ؛ بحار الأنوار : ج 44 ص 328 وراجع : المناقب لابن شهرآشوب : ج 4 ص 88 .


14 / 3رؤیاهای امام حسین علیه السلام

الف رؤیای امام علیه السلام در باره هلاکت معاویه

3854.الإمامه والسیاسه ( فی ذِکرِ اختِلافِ أصحابِ الإِمامِ فِی استِمرارِ ) مثیر الأحزان از امام حسین علیه السلام ، هنگام مرگ معاویه : گمان می کنم که طاغوتشان هلاک شده است . دیشب خواب دیدم که منبر معاویه ، واژگون است و خانه اش در آتش می سوزد .

ب رؤیای امام علیه السلام ، هنگام خروج از مدینه

3853.تاریخ دمشق ( به نقل از عبد اللّه بن مسعود ) الفتوح :حسین بن علی علیه السلام شبی از منزلش بیرون آمد و نزد قبر جدّش [پیامبر صلی الله علیه و آله ]آمد و گفت : «سلام بر تو ، ای پیامبر خدا !...» .

سپس ، حسین علیه السلام شروع به گریستن کرد . هنگام سپیده صبح ، سرش را بر قبر نهاد و ساعتی به خواب رفت . در خواب ، پیامبر صلی الله علیه و آله را دید که با جمعیت انبوهی از فرشتگان [صف کشیده] در راست و چپ ، و پیش و پسِ او ، جلو آمد و حسین علیه السلام را به سینه اش چسبانْد و میان دو چشمش را بوسید و فرمود : ای پسر عزیزم ، ای حسین ! می بینم که به زودی در زمین کَرْب (سختی) و بلا ، به دست گروهی از امّتم کشته شده ای و با سرِ بُریده افتاده ای ، در حالی که تشنه بودی و آبت ندادند و سیرابت نکردند و با همه اینها ، به شفاعت من امید می برند . چه توقّعی ! روز قیامت ، خداوند ، شفاعت مرا به ایشان نرساند که نزد خدا هیچ نصیبی ندارند .

عزیزم، ای حسین ! پدر و مادر و برادرت بر من در آمدند و اکنون ، مشتاق تو هستند و درجاتی در بهشت ، از آنِ توست که جز با شهادت به آنها نمی رسی» .

حسین علیه السلام در خواب به جدّش می نگریست و سخنش را می شنید و می گفت : ای نیای من ! من ، هیچ گاه نیازی به بازگشت به دنیا ندارم . مرا با خود ببر و کنار خود ، در جایگاهت جای ده .

پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمود : «ای حسین ! ناگزیری که به دنیا باز گردی تا شهادت و پاداش بزرگی را که خدا برای تو آن را نوشته است ، نصیبت شود که تو و پدرت و برادرت و عمویت و عموی پدرت ، روز قیامت ، در یک گروه محشور می شوید تا به بهشت در آیید» . .



3854.الإمامه والسیاسه ( دربیان اختلاف یاران امام در جنگ صفّین در مورد ا ) الملهوف عن الإمام الحسین علیه السلام فی جَوابِ مُحَمَّدِ بنِ الحَنَفِیَّهِ لَمّا أشارَ عَلَیهِ بِعَدَمِ الخُروجِ إلَی العِراقِ : أتانی رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله بَعدَما فارَقتُکَ ، فَقالَ : «یا حُسَینُ ! اخرُج فَإِنَّ اللّهَ قَد شاءَ أن یَراکَ قَتیلاً» .

فَقالَ مُحَمَّدُ بنُ الحَنَفِیَّهِ : إنّا للّهِِ وإنّا إلَیهِ راجِعونَ ، فَما مَعنی حَملِکَ هؤُلاءِ النِّساءِ مَعَکَ وأنتَ تَخرُجُ عَلی مِثلِ هذِهِ الحالِ ؟

قالَ : فَقالَ لَهُ : قَد قالَ لی «إنَّ اللّهَ قَد شاءَ أن یَراهُنَّ سَبایا» ، وسَلَّمَ عَلَیهِ ومَضی . (1)3855.مروج الذهب :اُسد الغابه :سارَ [الحُسَینُ علیه السلام ] مِنَ المَدینَهِ إلی مَکَّهَ ، فَأَتاهُ کُتُبُ أهلِ الکوفَهِ وهُوَ بِمَکَّهَ ، فَتَجَهَّزَ لِلمَسیرِ ، فَنَهاهُ جَماعَهٌ ، مِنهُم : أخوهُ مُحَمَّدُ بنُ الحَنَفِیَّهِ ، وَابنُ عُمَرَ ، وَابنُ عَبّاسٍ وغَیرُهُم .

فَقالَ : رَأَیتُ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله فِی المَنامِ وأمَرَنی بِأَمرٍ ، فَأَنَا فاعِلٌ ما أمَرَ . (2) .

1- .الملهوف : ص 128 ، بحار الأنوار : ج 44 ص 364 .
2- .اُسد الغابه : ج 2 ص 28.


3855.مُرُوج الذهب :الملهوف :امام حسین علیه السلام ، در پاسخ به محمّد بن حنفیه ، چون به ایشان گفت که به سوی عراق نرود، فرمود: «پس از آن که از تو جدا شدم ، [در خواب،] پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نزدم آمد و فرمود : ای حسین ! بیرون برو که خداوند ، خواسته است تو را کشته ببیند » .

محمّد بن حنفیه ، [استرجاع کرد و] گفت : «ما از خداییم و به سوی او باز می گردیم» . پس اکنون که می دانی چنین می شود ، مقصود از همراه بردن این زنان چیست ؟

حسین علیه السلام به او فرمود : «پیامبر صلی الله علیه و آله به من فرمود : خداوند ، خواسته که آنها را هم اسیر ببیند » و بر او سلام داد و رفت .3856.تاریخ الیعقوبی ( فی ذِکرِ مَجلِسِ بَیعَهِ النّاسِ لِعَلِیٍّ علیه ) اُسد الغابه :[امام حسین علیه السلام ] از مدینه به سوی مکّه حرکت کرد که نامه های کوفیان در مکّه به او رسید . آماده حرکت شد که گروهی ، از جمله برادرش محمّد بن حنفیه ، ابن عمر ، ابن عبّاس و دیگران ، او را باز داشتند .

حسین علیه السلام فرمود : «پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم و به من فرمانی داد که بِدان، عمل می کنم» . .



3857.الفتوح عن عمّار بن یاسر ( مِن کَلامِهِ فی حَربِ صِفّینَ لِعَمرِو بنِ العا ) الفتوح بَعدَ ذِکرِ کِتابِ أهلِ الکوفَهِ إلَی الإِمامِ الحُسَینِ علیه السلام وَالَّذی یَدعونَهُ فیهِ إلَی القُدومِ إلَیهِم : فَعِندَها قامَ الحُسَینُ علیه السلام فَتَطَهَّرَ وصَلّی رَکعَتَینِ بَینَ الرُّکنِ وَالمَقامِ ، ثُمَّ انفَتَلَ مِن صَلاتِهِ ، وسَأَلَ رَبَّهُ الخَیرَ فیما کَتَبَ إلَیهِ أهلُ الکوفَهِ ، ثُمَّ جَمَعَ الرُّسُلَ فَقالَ لَهُم :

إنّی رَأَیتُ جَدّی رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله فی مَنامی ، وقَد أمَرَنی بِأمرٍ وأنَا ماضٍ لِأَمرِهِ ، فَعَزَمَ اللّهُ لی بِالخَیرِ ، إنَّهُ وَلِیُّ ذلِکَ ، وَالقادِرُ عَلَیهِ إن شاءَ اللّهُ تَعالی . (1)3858.الأمالی للطوسی عن مالک بن أوس :الفتوح عن الحسین بن علیّ علیهماالسلام فی جَوابِ کِتابِ عَبدِ اللّهِ بنِ جَعفَرٍ الَّذی یَنشُدُهُ فیهِ بِأَلّا یَخرُجَ مِن مَکَّهَ : أمّا بَعدُ ! فَإِنَّ کِتابَکَ وَرَدَ عَلَیَّ فَقَرَأتُهُ وفَهِمتُ ما ذَکَرتَ ، واُعلِمُکَ أنّی رَأَیتُ جَدّی رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله فی مَنامی فَخَبَّرَنی بِأَمرٍ وأنَا ماضٍ لَهُ ، لی کانَ أو عَلَیَّ ، وَاللّهِ یَابنَ عَمّی لَو کُنتُ فی جُحرِ هامَّهٍ (2) مِن هَوامِّ الأَرضِ لَاستَخرَجونی ویَقتُلُونّی ، وَاللّهِ یَابنَ عَمّی لَیَعتَدِیُنَّ عَلَیَّ کَما عَدَتِ الیَهودُ عَلَی السَّبتِ ، وَالسَّلامُ . (3)3856.تاریخ الیعقوبی ( در یاد کردِ جلسه بیعت مردم با علی علیه السلام ) الطبقات الکبری (الطبقه الخامسه من الصحابه) :کَتَبَ عَبدُ اللّهِ بنُ جَعفَرِ بنِ أبی طالِبٍ إلَیهِ کِتابا یُحَذِّرُهُ أهلَ الکوفَهِ ، ویُناشِدُهُ اللّهَ أن یَشخَصَ إلَیهِم ، فَکَتَبَ إلَیهِ الحُسَینُ علیه السلام :

إنّی رَأَیتُ رُؤیا ورَأَیتُ فیها رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله ، وأمَرَنی بِأَمرٍ أنَا ماضٍ لَهُ ، ولَستُ بِمُخبِرٍ بِها أحَدا حَتّی اُلاقِیَ عَمَلی . (4) .

1- .الفتوح : ج 5 ص 30 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 195 .
2- .الهَامَّهُ : ما له سمّ یقتل کالحیّه ، وقد تطلق الهوامّ علی ما لا یقتل کالحشرات (المصباح المنیر : ص 641 «الهم») .
3- .الفتوح : ج 5 ص 67 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 218 ؛ المناقب لابن شهرآشوب : ج 4 ص 94 نحوه .
4- .الطبقات الکبری (الطبقه الخامسه من الصحابه) : ج 1 ص 447 ، تهذیب الکمال : ج 6 ص 418 ، تاریخ دمشق : ج 14 ص 209 ، تاریخ الإسلام للذهبی : ج 5 ص 9 ، سیر أعلام النبلاء : ج 3 ص 297 ؛ المناقب لابن شهرآشوب : ج 4 ص 94 کلاهما نحوه .


3857.الفتوح ( از سخنان عمّار بن یاسر در جنگ صفّین ، خطاب به ع ) الفتوح پس از یادکردِ نامه نگاری کوفیان به امام حسین علیه السلام برای دعوت امام علیه السلام به سوی خود : در این هنگام ، حسین علیه السلام برخاست و وضو گرفت و دو رکعت نماز ، میان رُکن (حجر الأسود) و مقام [ابراهیم] خواند و پس از نماز ، از خداوند در باره آنچه کوفیان به او نوشته بودند ، خیر طلبید . سپس ، فرستادگان [کوفه] را گِرد آورد و به ایشان فرمود : «من ، جدّم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم که به من ، فرمانی داد و من ، فرمان او را انجام می دهم ، و خدا هم مرا بر خیرم مصمّم کرد ، که او سرپرست آن و قادر بر آن است ؛ إن شاء اللّه !» .3858.الأمالی ، طوسی ( به نقل از مالک بن اوس ) الفتوح از امام حسین علیه السلام ، در پاسخ نامه عبد اللّه بن جعفر که امام علیه السلام را سوگند داده بود تا از مکّه بیرون نرود : امّا بعد ، نامه ات به من رسید . آن را خواندم و آنچه را گفته بودی ، فهمیدم و تو را آگاه می سازم که جدّم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم که مرا فرمانی داد و من ، بدان عمل می کنم ؛ به سود من باشد یا به زیان من . پسرعمو ! به خدا سوگند ، اگر در لانه حشره ای از حشرات زمین باشم ، مرا بیرون می کِشند و می کُشند . پسرعمو ! به خدا سوگند ، بر من ستم می کنند ، آن گونه که یهود بر روز شنبه ستم کردند . والسّلام !3859.الأمالی للطوسی عن موسی بن عبد اللّه الأسدی :الطبقات الکبری (الطبقه الخامسه من الصحابه) :عبد اللّه بن جعفر بن ابی طالب ، به حسین علیه السلام نامه ای نوشت و او را از کوفیان ، بر حذر داشت و سوگندش داد تا به سوی آنان نرود . حسین علیه السلام در پاسخ او نوشت : «من ، خوابی دیدم که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در آن ، به من فرمانی داد و من، بدان عمل می کنم و کسی را از آن ، آگاه نمی کنم تا [نتیجه] کارم را ببینم» . .



3709.عنه علیه السلام ( فی خُطبَتِهِ لَمّا أجمَعَ عَلی صُلحِ مُعاوِیَهَ ) تاریخ الطبری بإسناده عن الحسین بن علیّ علیهماالسلام لِیَحیَی بنِ سَعیدٍ وعَبدِ اللّهِ بنِ جَعفَرٍ لَمّا حَثّاهُ عَلی عَدَمِ الخُروجِ : إنّی رَأَیتُ رُؤیا فیها رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله ، واُمِرتُ فیها بِأَمرٍ أنَا ماضٍ لَهُ ، عَلَیَّ کانَ أو لی .

فَقالا لَهُ : فَما تِلکَ الرُّؤیا ؟

قالَ : ما حَدَّثتُ أحَدا بِها ، وما أنَا مُحَدِّثٌ بِها حَتّی ألقی رَبّی . (1)ج رُؤیاهُ فی طَریقِ کَربَلاءَ3708.امام حسن علیه السلام ( در زمانی که کوفیان را برای یاری امام علی علیه ا ) مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی :سارَ الحُسَینُ علیه السلام حَتّی نَزَلَ الثَّعلَبِیَّهَ ، وذلِکَ فی وَقتِ الظَّهیرَهِ ، ونَزَلَ أصحابُهُ ، فَوَضَعَ رَأسَهُ فَأَغفی ثُمَّ انتَبَهَ باکِیا مِن نَومِهِ ، فَقالَ لَهُ ابنُهُ عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ : ما یُبکیکَ یا أبَه ، لا أبَکَی اللّهُ عَینَیکَ ؟!

فَقالَ لَهُ : یا بُنَیَّ ، هذِهِ ساعَهٌ لا تُکذَبُ فیهَا الرُّؤیا ، فَاُعلِمُکَ أنّی خَفَقتُ بِرَأسی خَفقَهً ، فَرَأَیتُ فارِسا عَلی فَرَسٍ وَقَفَ عَلَیَّ وقالَ : یا حُسَینُ ! إنَّکُم تُسرِعونَ وَالمَنایا تُسرِعُ بِکُم إلَی الجَنَّهِ ! فَعَلِمتُ أنَّ أنفُسَنا نُعِیَت إلَینا .

فَقالَ لَهُ ابنُهُ عَلِیٌّ : یا أبَه ! أفَلَسنا عَلَی الحَقِّ ؟

قالَ : بَلی یا بُنَیَّ ، وَالَّذی إلَیهِ مَرجِعُ العِبادِ !

فَقالَ ابنُهُ عَلِیٌّ : إذا لا نُبالی بِالمَوتِ .

فَقالَ لَهُ الحُسَینُ علیه السلام : جَزاکَ اللّهُ یا بُنَیَّ خَیرَ ما جَزی بِهِ وَلَدا عَن والِدِهِ . (2) .

1- .تاریخ الطبری : ج 5 ص 388 عن الحارث بن کعب الوالبیّ عن الإمام زین العابدین علیه السلام ، الکامل فی التاریخ : ج 2 ص 548 ، البدایه والنهایه : ج 8 ص 167 ؛ الإرشاد : ج 2 ص 69 ، إعلام الوری : ج 1 ص 446 ، بحار الأنوار : ج 44 ص 366 .
2- .مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 226 ، الفتوح : ج 5 ص 71 ؛ الملهوف : ص 131 کلاهما نحوه .


3709.امام حسن علیه السلام ( هنگامی که برای صلح با معاویه آمده بود ) تاریخ الطبری به نقل از حارث بن کعب والبی ، از امام زین العابدین علیه السلام : حسین علیه السلام ، خطاب به یحیی بن سعید و عبد اللّه بن جعفر، هنگامی که او را بر بیرون نرفتن [از مدینه] ، تشویق کردند، فرمود : «من ، خوابی دیدم که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ، در آن بود و در آن ، فرمانی یافتم که بدان عمل می کنم ، به زیان من یا به سود من باشد» .

به ایشان گفتند : چه خوابی بود ؟

فرمود : «آن را برای کسی نگفته ام و نخواهم گفت تا خدایم را دیدار کنم» .

ج رؤیای امام علیه السلام در راه کربلا

3711.اُسد الغابه عن إسماعیل بن رجاء عن أبیه :مقتل الحسین علیه السلام ، خوارزمی :حسین علیه السلام حرکت کرد و ظهر به اتّفاق یارانش در ثَعلَبیه فرود آمدند . حسین علیه السلام سرش را [بر زمین] گذاشت و خوابش بُرد . سپس ، گریان، بیدار شد . فرزندش علی بن حسین (علی اکبر) علیه السلام به ایشان گفت : ای پدر! چرا می گِریی ؟ خدا، چشمانت را گریان نکند !

حسین علیه السلام به او فرمود : «پسر عزیزم ! این ، ساعتی است که رؤیا در آن ، دروغ نیست . به تو می گویم که من ، لحظه ای به خواب رفتم و دیدم که سواری با اسب بر بالای سرم ایستاد و گفت : ای حسین ! شما شتاب می ورزید و مرگ هایتان هم شما را به سوی بهشت ، سوق می دهند . پس دانستم که مرگمان را به ما خبر دادند» .

پسرش (علی اکبر علیه السلام ) به ایشان گفت : ای پدر ! آیا ما بر حق نیستیم ؟

فرمود : «چرا ، ای پسر عزیزم ! سوگند به کسی که بازگشتِ بندگان به سوی اوست [ ، چنین است] !» .

پس فرزندش علی اکبر علیه السلام به ایشان گفت : در این صورت ، از مرگ، باکی نداریم .

حسین علیه السلام به او فرمود : «پسر عزیزم ! خدا تو را جزای خیری دهد که هیچ فرزندی را از جانب پدرش به سان آن ، جزا نداده باشد» . .



3710.تاریخ دمشق ( به نقل از یکی از آزادشدگانِ حذیفه ) کامل الزیارات عن شهاب بن عبد ربّه عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام :لَمّا صَعِدَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ علیه السلام عَقَبَهَ البَطنِ ، قالَ لِأَصحابِهِ : ما أرانی إلّا مَقتولاً .

قالوا : وما ذاکَ یا أبا عَبدِ اللّهِ ؟!

قالَ : رُؤیا رَأَیتُها فِی المَنامِ .

قالوا : وما هِیَ ؟

قالَ : رَأَیتُ کِلابا تَنهَشُنی ، أشَدُّها عَلَیَّ کَلبٌ أبقَعُ . (1)د رُؤیاهُ قَبلَ یَومِ عاشوراءَ3712.کتاب سلیم بن قیس :تاریخ الطبری :إنَّ عُمَرَ بنَ سَعدٍ نادی : یا خَیلَ اللّهِ ارکَبی وأبشِری . فَرَکِبَ فِی النّاسِ ، ثُمَّ زَحَفَ نَحوَهُم بَعدَ صَلاهِ العَصرِ ، وحُسَینٌ علیه السلام جالِسٌ أمامَ بَیتِهِ مُحتَبِیا (2) بِسَیفِهِ ، إذ خَفَقَ بِرَأسِهِ عَلی رُکبَتَیهِ ، وسَمِعَت اُختُهُ زَینَبُ الصَّیحَهَ ، فَدَنَت مِن أخیها فَقالَت : یا أخی ، أما تَسمَعُ الأَصواتَ قَدِ اقتَرَبَت ؟!

قالَ : فَرَفَعَ الحُسَینُ علیه السلام رَأسَهُ ، فَقالَ : إنّی رَأَیتُ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله فِی المَنامِ ، فَقالَ لی : إنَّکَ تَروحُ إلَینا .

قالَ : فَلَطَمَت اُختُهُ وَجهَها ، وقالَت : یا وَیلَتا .

فَقالَ : لَیسَ لَکِ الوَیلُ یا اُخَیَّهُ ، اسکُنی رَحِمَکِ الرَّحمنُ . (3) .

1- .کامل الزیارات : ص 157 ح 194 ، بحار الأنوار : ج 45 ص 87 ح 24 .
2- .الاحتباءُ : هو ضمّ الساقین إلی البطن بالثوب أو الیدین (مجمع البحرین : ج 1 ص 356 «حبا») .
3- .تاریخ الطبری : ج 5 ص 416 ، الکامل فی التاریخ : ج 2 ص 558 ، الفتوح : ج 5 ص 97 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 249 کلّها نحوه ؛ الإرشاد : ج 2 ص 89 ، روضه الواعظین : ص 202 ، إعلام الوری : ج 1 ص 454 ، بحار الأنوار : ج 44 ص 391 .


3712.کتاب سُلَیم بن قیس :کامل الزیارات به نقل از شهاب بن عبدِ رَبِّه ، از امام صادق علیه السلام : چون حسین بن علی علیه السلام از گردنه بَطْن بالا رفت ، به یارانش فرمود : «من ، خود را جز کشته شده نمی بینم» .

گفتند : از چه رو ، ای ابا عبد اللّه ؟!

فرمود : «به دلیل خوابی که دیده ام» .

گفتند : آن چیست ؟

فرمود : «سگ هایی را دیدم که مرا گاز می گیرند و سخت ترینِ آنها بر من ، سگ پیسه ای بود» .

د رؤیای امام علیه السلام ، قبل از روز عاشورا

3714.عنه علیه السلام ( مِن کَلامِهِ فی مَجلِسِ یَزیدَ ) تاریخ الطبری :عمر بن سعد ، بانگ سر داد : ای سواران خدا ! سوار شوید . بشارتتان باد !

خود نیز با آنان ، سوار شد و پس از نماز عصر ، به سوی آنان (سپاه حسین علیه السلام ) تاخت . حسین علیه السلام جلو خیمه اش نشسته بود و [انحنای ]شمشیرش را به دور پاهایش حلقه کرده بود که خوابش بُرد و سرش بر زانوهایش ، خم شد . در این هنگام ، شیون خواهرش زینب علیهاالسلام را شنید که به برادرش نزدیک می شد و گفت : برادرم ! آیا صداها را نمی شنوی که نزدیک شده اند ؟

حسین علیه السلام سرش را بلند کرد و فرمود : «پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم که به من فرمود : تو به سوی ما می آیی » .

پس خواهرش بر صورت خود زد و گفت : وای بر ما !

حسین علیه السلام فرمود : «خواهر عزیزم ! وای بر شما نیست . آرام باش ، [خدای ]رحمان، تو را رحمت کند!» . .




3713.امام زین العابدین علیه السلام ( در زیارت علی علیه السلام ) الفتوح :وإذَا المُنادی یُنادی مِن عَسکَرِ عُمَرَ : یا جُندَ اللّهِ ارکَبوا . قالَ : فَرَکِبَ النّاسُ وساروا نَحوَ مُعَسکَرِ الحُسَینِ علیه السلام ، وَالحُسَینُ علیه السلام فی وَقتِهِ ذلِکَ جالِسٌ قَد خَفَقَ رَأسُهُ عَلی رُکبَتَیهِ ، وسَمِعَت اُختُهُ زَینَبُ رَضِیَ اللّهُ عَنهَا الصَّیحَهَ وَالضَّجَّهَ ، فَدَنَت مِن أخیها وحَرَّکَتهُ ، فَقالَت : یا أخی ، ألا تَسمَعُ الأَصواتَ قَدِ اقتَرَبَت مِنّا ؟!

قالَ : فَرَفَعَ الحُسَینُ علیه السلام رَأسَهُ وقالَ : یا اُختاه ، إنّی رَأَیتُ جَدّی فِی المَنامِ وأبی عَلِیّا وفاطِمَهَ اُمّی وأخِی الحَسَنَ علیهم السلام ، فَقالوا : یا حُسَینُ ، إنَّکَ رائِحٌ إلَینا عَن قَریبٍ ، وقَد وَاللّهِ یا اُختاه دَنَا الأَمرُ فی ذلِکَ لا شَکَّ . (1)3714.امام زین العابدین علیه السلام ( از سخنان او در مجلس یزید ) الفتوح :لَمّا کانَ وَقتُ السَّحَرِ ، خَفَقَ الحُسَینُ علیه السلام بِرَأسِهِ (2) خَفقَهً (3) ، ثُمَّ استَیقَظَ فَقالَ : أتَعلَمونَ ما رَأَیتُ فی مَنامِی السّاعَهَ ؟

قالوا : ومَا الَّذی رَأَیتَ یَابنَ بِنتِ رَسولِ اللّهِ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وآلِهِ ؟

فَقالَ : رَأَیتُ کَأَنَّ کِلابا قَد شَدَّت عَلَیَّ تُناشِبُنی (4) ، وفیها کَلبٌ أبقَعُ رَأَیتُهُ أشَدَّها عَلَیَّ ، وأظُنُّ الَّذی یَتَوَلّی قَتلی رَجُلٌ أبقَعُ وأبرَصُ مِن هؤُلاءِ القَومِ ، ثُمَّ إنّی رَأَیتُ بَعدَ ذلِکَ جَدّی رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله ، ومَعَهُ جَماعَهٌ مِن أصحابِهِ وهُوَ یَقولُ لی : یا بُنَیَّ ! أنتَ شَهیدُ آلِ مُحَمَّدٍ ، وقَدِ استَبشَرَت بِکَ أهلُ السَّماواتِ وأهلُ الصَّفحِ (5) الأَعلی ، فَلیَکُن إفطارُکَ عِندِی اللَّیلَهَ ، عَجِّل ولا تُؤَخِّر ، فَهذا أثَرُکَ (6) قَد نَزَلَ مِنَ السَّماءِ لِیَأخُذَ دَمَکَ فی قارورَهٍ خَضراءَ .

وهذا ما رَأَیتُ ، وقَد أزِفَ الأَمرُ وَاقتَرَبَ الرَّحیلُ مِن هذِهِ الدُّنیا ، لا شَکَّ فی ذلِکَ . (7) .

1- .الفتوح : ج 5 ص 97 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 249 ؛ الملهوف : ص 55 وفیه ذیله من «یا اُختاه» وکلاهما نحوه .
2- .فی المصدر : «رأسُه» ، والتصویب من المصادر الاُخری .
3- .خَفَقَ بِرَأسِهِ خَفقَهً : إذا أخذَته سِنَهٌ من النّعاس فمالَ رأسُهُ دونَ سائرِ جَسَدِه (المصباح المنیر : ص 176 «خفق») .
4- .نَشَبَ فی الشیء : إذا وقع فیما لا مخلص له منه (لسان العرب : ج 1 ص 757 «نشب») .
5- .فی مقتل الحسین علیه السلام وبحار الأنوار : «الصفیح» بدل «الصفح» . والصّفیحُ : من أسماء السماء (النهایه : ج 3 ص 35 «صفح») .
6- .الأثَرُ : الأجَلُ (النهایه : ج 1 ص 23 «أثر») .
7- .الفتوح : ج 5 ص 99 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 251 .



3715.الإمام الباقر علیه السلام ( فی وَصفِ عَلِیٍّ علیه السلام ) الفتوح :آن گاه ، جارچیِ لشکر عمر بن سعد، فریاد بر آورد : ای سپاه خدا! سوار شوید .

پس لشکریان، سوار شدند و به سوی اردوگاه حسین علیه السلام حرکت کردند . حسین علیه السلام در آن هنگام ، نشسته بود و سرش را بر زانوانش نهاده [و خواب ]بود که شیون خواهرش زینب که خدایش از او خشنود باد را شنید که به او نزدیک شد و تکانش داد و گفت : ای برادر من ! آیا صداها را نمی شنوی که به ما نزدیک شده اند ؟!

حسین علیه السلام سرش را بالا آورد و فرمود : «ای خواهر ! جدّم ، پدرم علی ، مادرم فاطمه و برادرم حسن علیهم السلام را در خواب دیدم که می گفتند : ای حسین ! تو به زودی به سوی ما می آیی . ای خواهر ! به خدا سوگند ، بی تردید ، این امر نزدیک شده است» .3715.امام باقر علیه السلام ( در وصف علی علیه السلام ) الفتوح :در وقت سحر ، حسین علیه السلام سرش [از خواب ،] سنگین شد و یک باره از خواب پرید و فرمود : «آیا می دانید هم اکنون ، چه خواب دیدم ؟» .

گفتند : چه دیدی ، ای فرزند دختر پیامبر خدا ؟

فرمود : «سگ هایی را دیدم که بر من ، سخت گرفته اند و میانشان سگ پیسه ای بود که از بقیّه بر من ، سخت تر می گرفت . گمان می بَرَم کسی که کُشتن مرا به عهده می گیرد ، مرد پیسه ای از این قوم باشد که دچار [بیماری ]پیسی است . سپس ، جدّم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را با گروهی از یارانش دیدم که به من می فرماید : پسر عزیزم ! تو شهیدِ خاندان محمّدی و آسمانیان و ملکوتیان ، به تو بشارت یافته اند . افطارِ امشبت را نزد من خواهی بود . بشتاب و تأخیر مکن که این ، اجلِ فرود آمده از آسمان ، به قصد توست تا خونت را در شیشه ای سبز بگیرد .

این است آنچه دیدم و بی تردید ، امر نزدیک شده و گاهِ کوچ از این دنیا، فرا رسیده است» . .




3716.عنه علیه السلام :مثیر الأحزان :جاءَ رَجُلٌ . . . فَقالَ : أینَ الحُسَینُ ؟ فَقالَ : ها أنَاذا . قالَ : أبشِر بِالنّارِ .

قالَ : اُبشِرُ بِرَبٍّ رَحیمٍ ، وشَفیعٍ مُطاعٍ ، مَن أنتَ ؟

قالَ : أنَا شِمرُ بنُ ذِی الجَوشَنِ . قالَ الحُسَینُ علیه السلام : اللّهُ أکبَرُ ، قالَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله : «رَأَیتُ کَأَنَّ کَلبا أبقَعَ یَلَغُ (1) فی دِماءِ أهلِ بَیتی» . . . .

وقالَ الحُسَینُ علیه السلام : رَأَیتُ کَأَنَّ کِلابا تَنهَشُنی ، وکَأَنَّ فیها کَلبا أبقَعَ (2) کانَ أشَدَّهُم عَلَیَّ ، وهُوَ أنتَ وکانَ أبرَصَ . (3) .

1- .وَلَغَ یَلَغُ : أی شرب منه بلسانه (النهایه : ج 5 ص 226 «ولغ») .
2- .الأبقَعُ : ما خالط بیاضه لون آخر (لسان العرب : ج 8 ص 17 «بقع») .
3- .مثیر الأحزان : ص 64 ، بحار الأنوار : ج 45 ص 31 ؛ أنساب الأشراف : ج 3 ص 401 وفیه صدره إلی «أهل بیتی» .



3717.عنه علیه السلام :مثیر الأحزان :مردی آمد ... و گفت : حسین، کجاست ؟

فرمود : «این جایم» .

مرد گفت : بشارت به آتش ده !

فرمود : «بشارت به سوی پروردگاری مهربان و شفیعی صاحبْ فرمان دارم . تو کیستی ؟» .

گفت : من ، شمر بن ذی الجوشن هستم .

حسین علیه السلام فرمود : «اللّه اکبر ! پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود : سگی سیاه و سفید را دیدم که به خونِ اهل بیتم، زبان می زند » ... .

و نیز فرمود : «سگ هایی را دیدم که مرا گاز می گیرند و سگ پیسه ای در میان آنها به چشم می آمد که از بقیّه بر من ، سخت گیرتر بود و آن ، تویی » ، و شمر ، دچار پیسی بود . .




الفَصلُ الخامِسَ عَشَرَ : إجابه دعوات الإمام وکراماته15 / 1خَلاصُ یَدِ رَجُلٍ فِی الطَّوافِ3860.تاریخ دمشق عن عمر بن الخطّاب :تهذیب الأحکام عن أیّوب بن أعین عن أبی عبد اللّه [الصادق] علیه السلام :إنَّ امرَأَهً کانَت تَطوفُ وخَلفَها رَجُلٌ ، فَأَخرَجَت ذِراعَها ، فَقالَ (1) بِیَدِهِ حَتّی وَضَعَها عَلی ذِراعِها ، فَأَثبَتَ اللّهُ یَدَهُ فی ذِراعِها حَتّی قَطَعَ الطَّوافَ .

واُرسِلَ إلَی الأَمیرِ ، وَاجتَمَعَ النّاسُ ، واُرسِلَ إلَی الفُقَهاءِ ، فَجَعَلوا یَقولونَ : اِقطَع یَدَهُ فَهُوَ الَّذی جَنَی الجِنایَهَ .

فَقالَ : هاهُنا أحَدٌ مِن وُلدِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله ؟ فَقالوا : نَعَم ، الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ علیه السلام ، قَدِمَ اللَّیلَهَ . فَأَرسَلَ إلَیهِ فَدَعاهُ ، فَقالَ : اُنظُر ما لَقِیا ذانِ !

فَاستَقبَلَ القِبلَهَ ورَفَعَ یَدَیهِ فَمَکَثَ طَویلاً یَدعو ، ثُمَّ جاءَ إلَیها حَتّی خَلَّصَ یَدَهُ مِن یَدِها.

فَقالَ الأَمیرُ : ألا نُعاقِبُهُ بِما صَنَعَ ؟ فَقالَ : لا (2) . (3) .

1- .فی المناقب لابن شهرآشوب : «فمال» بدل «فقال» ، والظاهر أنّه الصواب .
2- .لعلّ السبب فی عدم موافقه الإمام7 علی عقوبه الرجل ، هو أنّه اُخزی أمام الآخرین ، وهذه عقوبه إلهیّه له ، وهی کافیه لعقوبته الدنیویه أیضا .
3- .تهذیب الأحکام : ج 5 ص 470 ح 1647 ، المناقب لابن شهرآشوب : ج 4 ص 51 ، بحار الأنوار : ج 44 ص 183 ح 10 .