اسْلَع بن شُرِیک بن عوف تمیمی
اشاره
اسْلَع بن شُرِیک بن عوف تمیمی: از تیره بنیالاعرج «1» ، ساربان پیامبر
ابنسعد، نامش را میمون بن سنباذ، و اسلع را لقب او میداند. «2» وی ساربان پیامبر صلی الله علیه و آله و از خادمان او بود. «3» آیه تیمّم درباره او نازل شده «4» و تنها روایت منقول از او، درباره چگونگی تیمّم است. ابنحبّان نیز در کتاب الثقات از او نام برده است. «5»
بنا به روایتی از خود وی، در یکی از سفرها که ساربان پیامبر صلی الله علیه و آله بود، شب هنگام محتلم شد و به سبب سرما از بیم بیماری و مرگ، غسل نکرد و چون نمیخواست در آن حال شتر پیامبر را هدایت کند، این امر را به مردی از انصار واگذاشت و خود پس از گرم کردن آب و غسل کردن به پیامبر و یارانش پیوست. وقتی رسول خدا، علّت تأخیرش را جویا شد، ماجرا را شرح داد، آنگاه آیه 43 نساء/ 4 نازل شد «6» : « … وان کُنتُم مَرضی او عَلی سَفَرٍ او جاءَ احَدٌ مِنکُم مِنَ الغاطِ او لمَستُمُ النّساءَ فَلَم تَجِدوا ماءً فَتَیَمَّموا صَعیدًا طَیّبًا فامسَحوا بِوُجوهِکُم وایدیکُم انَّ اللَّهَ کانَ عَفُوًّا غَفُورا» . براساس این آیه، از مؤمنان خواسته شد در صورت نیاز به غُسل* چنانچه بیمار یا مسافر بودند یا آب کافی نداشتند تیمّم* کنند.
بنابر روایت دیگری از خود او، پیامبر فرمان حرکت داد و او مشکل خود را مطرح کرد، (1). الدرالمنثور، ج 2، ص 547؛ تاریخ دمشق، ج 4، ص 312
(2). الطبقات، ج 7، ص 46
(3). البدایة و النهایه، ج 5، ص 251؛ الاصابه، ج 1، ص 212
(4). الدرالمنثور، ج 2، ص 547؛ المعجمالکبیر، ج 1، ص 299
(5). الثقات، ج 3، ص 20
(6). الدرالمنثور، ج 2، ص 547؛ المعجم الکبیر، ج 1، ص 298- 299
آنگاه آیه پیشین نازل شد و پیامبر، روش تیمم را به او آموخت «1» و پس از آنکه به آب دست یافتند، از او خواست غسل کند. «2»
منابع
لاصابة فی تمییز الصحابه؛ البدایة والنهایه؛ تاریخ مدینة دمشق؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ الطبقات الکبری؛ کتاب الثقات؛ المعجم الکبیر.
ا