زالودرمانی
ضرورت‌ها
کسانی که از زالو برای علاج بیماری‌ها استفاده می‌کنند باید نسبت به انواع زالوها و یا حد اقل زالویی که در دست دارند و نحوه استفاده از آنها شناخت کافی داشته باشند.
درشتی و ریزی و تعداد زالوهایی که برای هر شخص به کار می‌رود باید بر اساس تجربه پزشک نسبت به توانایی بیمار و نوع داروهای گیاهی که مصرف می‌کند و رژیم غذایی مخصوص در نظر گرفته شود تا مطلوب‌ترین نتیجه به دست آید. پزشک متخصص زالودرمانی فواصل زمانی معینی را برای درمان با زالو تنظیم می‌کند آنگاه بیمار را تحت درمان قرار می‌دهد.
زالوها باید به گونه‌ای انتخاب شوند که هرگز قبلا خون نخورده باشند و پس از مکیدن خون بیمار کشته شده و به این ترتیب یک‌بار برای همیشه مورد استفاده قرار گیرند.
زالوها پس از سیر شدن از خون در نمک افتاده و از میان می‌روند. زالوها هنگام از بین رفتن در نمک خون مصرف شده را باز پس می‌دهند و پزشک از مشاهده آن می‌تواند به نوع بیماری و شدت و ضعف آن پی ببرد. میزان اخلاط اضافی صفرا و سودا و بلغم موجود در خون باز پس داده شده راه‌گشای مناسبی است تا پزشک بتواند داروهای مکمل گیاهی را به خوبی تنظیم نموده و بهبودی بیمار را تسریع بخشد. زالوها قبل از مصرف باید در آب زلال قرار گرفته و بارها شسته شوند تا از هرگونه آلودگی احتمالی پاک گردند.
نباید تصور کنید که زالوها از درون جسم خویش بیماری‌هایی را به انسان منتقل می‌کنند چرا که سیستم ایمنی این مخلوق عجیب خداوند ویروس‌ها و میکروب‌ها را در درون خود نابود می‌سازد. گرچه این موضوع بر اساس تجربه طولانی ما به اثبات رسیده و متون طبی قدیم نیز تأکید دارد که زالو ناقل هیچ بیماریی به انسان نیست امّا اخیرا در یکی
ص: 34
از مقالات منتشره در اینترنت خواندم که زالو یک نوع باکتری برای هضم خون در درون خود ترشح می‌کند که سایر باکتری‌ها را از میان می‌برد.
زالوها قبل از مصرف باید چندین بار در آب زلال و پاک شستشو شوند امّا باید از اضافه کردن هر نوع مواد افزودنی ضدعفونی‌کننده در آبی که با آن زالو شستشو داده می‌شود پرهیز گردد.
برای آنکه زالوها به خوبی و به سرعت به بدن انسان بچسبند نیاز به استفاده از هیچ چیز دیگر مثلا خون گوسفند و آب قند و امثال آن نیست، بهترین راه تنها آب داغ است که قبلا جوشیده و عاری از میکروب شده باشد که داغ داغ روی محل مورد نظر ریخته شود یا اینکه محل مورد نظر در آب داغ فرو برده شود آنگاه زالوها را به آن می‌چسبانیم تا گرما باعث انتشار بوی خون شده و زالو احساس کند که به طعمه خود رسیده است. به سرعت نیش خود را به کار می‌اندازد و عمل مکیدن خون آغاز می‌شود. اگر زالو را با آب سرد بشوییم ولی محل مورد نظر را با آب داغ گرم کنیم این تفاوت درجه حرارت اشتهای زالو را تحریک کرده و عمل مکیدن خون با سرعت بیشتری شروع خواهد شد.
نحوه نگهداری زالو
زالوها را در درجه حرارت بین 4 تا 10 درجه نگهداری می‌کنیم و آنها را در خاک مرطوب و در جایی قرار می‌دهیم که نسیم خنک و سرد بر آنها بوزد تا همواره سرحال و شاداب بمانند و هنگام خونگیری به راحتی و به سرعت کار خود را آغاز کنند. نگهداری زالو در آب برای مدّت طولانی مطلوب نیست چون زالوها با ترشح مواد شیمیایی از جمله آمونیاک، اکسیژن آب را از بین برده و به تدریج خود نیز ضعیف شده و کارایی خود را از دست می‌دهند و سرانجام پس از چند روز می‌میرند. بهترین حالت نگهداری زالو در مطب‌ها و خانه‌ها همان خاک مرطوب و تمیز است که در کیسه‌های نخی یا کتانی محصور شده باشند و در درجه حرارت بین 4 تا 7 درجه نگهداری شوند. البته بهتر است زالوها هرچه
ص: 35
زودتر مصرف شده و زالوهای تازه صید شده از طبیعت جای زالوهای قبلی را بگیرند. هرگز نباید برای تغذیه زالوها چیزی به آب یا خاک و به طور کلی محل زندگی زالو اضافه کنید. از این نظر زالوها کاملا با ماهی‌های آکواریوم متفاوتند. هر نوع تغذیه با مواد پروتئینی شبیه به غذای ماهی‌های آکواریوم باعث ایجاد فساد و تعفن و آلودگی می‌شود و باید توجه داشت که اساسا زالوها نیاز به تغذیه ندارند و خود می‌توانند از خاک مرطوب و محیط طبیعی زندگی خویش برای ادامه حیات مواد غذایی لازم را جذب کنند. زالوها نسبت به بو، صدا، نور، لمس با دست و حرارت و هر نوع ماده شیمیایی حساس هستند و با نمک، الکل، ادوکلن، بتادین، ساولون، بنزین، اتر، سرکه و دیگر مواد شیمیایی و مواد تند مانند فلفل و خردل و امثال آن از بین می‌روند.
اگر زالویی وارد دهان انسان یا حیوان گردد به سادگی با محلولی از سرکه و نمک و یا شراب و غیرو از میان می‌روند و به هرکجا چسبیده‌اند از آن جدا می‌شوند.
چگونگی صید زالو
زالوها همدیگر را می‌شناسند و معمولا به صورت مجموعه‌ای حرکات هماهنگی دارند و از جایی بجای دیگر می‌روند. آنها بوی خون را دریافت می‌کنند و اگر یک زالو به انسان یا جانوری بچسبد دیگر زالوها نیز متوجه شده و به آن‌سو هجوم می‌آورند.
بهترین راه برای صید زالو از مرداب‌ها آن است که صیادان به‌جای شلوار جوراب نازک زنانه بلند بپوشند و درون مرداب بروند آن‌قدر که تا بالای ران در آب مرداب فرو رود.
سپس با تکان دادن آب زالو را متوجه حضور خود نمایند. زالوها با استشمام بوی انسان به سمت طعمه آمده و به جوراب می‌چسبند ولی نمی‌توانند نیش بزنند. در این حالت صیاد از آب بیرون آمده و جوراب را به صورت برعکس از پای خویش در می‌آورد. جوراب به صورت کیسه‌ای درآمده و تعداد زیادی زالو در میان خود مانند تور ماهیگیری حبس می‌نماید. راه دیگر استفاده از چکمه‌های بلند و فرو رفتن در مرداب و صید زالو با دست است.
ص: 36
این موجود پرفایده به هر خونی علاقه دارد و خون کثیف و تمیز برای او تفاوتی ندارد. برخی از دانشمندان عقیده دارند که زالو به خون کثیف بیشتر از خون تمیز علاقه دارد؛ این عقیده مورد تأیید است. زالو دارای قدرت سردکنندگی و تبرید بسیار است. وقتی زالو در حال بلعیدن خون داغ است بدنش را لمس کنید متوجه می‌شوید که بسیار سرد است.
چگونگی استفاده از زالو
وقتی زالو به بدن انسان می‌چسبد سوزش نسبتا شدیدی ایجاد می‌کند که چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد. پس از آن ماده مترشحه از دهان زالو سوزش را از میان برده و بیمار به راحتی ناظر مکیدن خون خویش است، بدون آنکه درد و سوزشی احساس نماید.
پس از سیر شدن از خون زالوها به‌خودی‌خود از بدن میزبان جدا می‌شوند و آرام به گوشه‌ای خزیده و تا هفته‌ها بعد از آن قادر به خوردن خون نیستند. پس این ادعا که زالو پس از خون خوردن از شخصی به شخص دیگر انداخته می‌شود شایعه‌ای بیش نیست. زالو تا هفته‌ها بعد از خوردن خون به استراحت می‌پردازد تا خون بلعیده شده را هضم کند سپس به دنبال تولید مثل خواهد رفت.
پس از سیر شدن و جدا شدن زالوها از بدن تا چند ساعت محل نیش زالو خونریزی می‌کند. بعضی از مردم از این خونریزی می‌ترسند و تلاش می‌کنند جلوی آن را بگیرند. این ترس تا حدودی بی‌مورد است، بهتر است بگذارند خونریزی به‌خودی‌خود بند آید، معمولا حدود 4 تا 8 ساعت نم‌نم خونریزی ادامه دارد. مکانیسم ضد انعقادی آب دهان زالو به خاطر داشتن ماده‌ای به نام هیرودین به گونه‌ای است که مانع ایجاد لخته روی زخم می‌شود. این ماده ضد انعقاد دیواره رگ‌ها و مویرگ‌ها را می‌شوید و ناچار باید از همان محل نیش خارج شود. تا زمانی که این ماده در خون انسان وجود دارد خونریزی بند نخواهد آمد.
بهتر است بیمار تا زمانی که خونریزی ادامه دارد به استراحت بپردازد و سرپا نایستد و مایعات و آب میوه‌های فراوان بخورد. اگر بخواهید پس از سیر شدن زالو خونریزی را بند بیاورید
ص: 37
بسیار ساده است. مقداری زردچوبه یا آرد باقلا یا پوست انار یا مازوی پودر شده یا اسفرزه به صورت بو داده و پودر شده روی زخم بریزید و روی آن را با باند محکم ببندید. معمولا بعد از نیم تا یک ساعت خونریزی بند می‌آید. امّا همانطور که گفتیم بهتر است مانع خونریزی نشوید مگر در مواردی که خونریزی به تشخیص پزشک به صلاح بیمار نباشد که در اکثر موارد چنین چیزی پیش نمی‌آید. حتی اگر کسی پس از زالودرمانی دچار افت فشار خون شود نباید واهمه کند و بترسد چرا که همین ضعف باعث واکنش جبرانی بدن شده و دستگاه خون ساز بدن را به کار می‌اندازد و حیات تازه‌ای به شخص می‌بخشد و خون تازه و جوانی را در رگ‌های او به جریان می‌اندازد که در تأمین سلامتی او در آینده مؤثر واقع خواهد شد. امّا اگر بخواهد دچار ضعف و افت فشار نشود بهتر است پس از افتادن زالوها چند ساعت استراحت کرده و از شربت‌هایی مانند شربت زعفران و آب انار شیرین و شربت گلاب و بیدمشک و شربت تخم شربتی و تخم بالنگو و آب میوه‌های طبیعی (غیر بسته‌بندی) تناول نماید. زالودرمانی پشت گوش و صورت و سر کمترین ضعف و زالودرمانی روی پا بیشترین ضعف را ممکن است ایجاد نماید و زالودرمانی روی دست‌ها حد متوسط را دارا است. اگر برای اوّلین بار زالودرمانی روی پا انجام شود احتمال ضعف و افت فشار خون بیشتر از زمانی است که زالودرمانی از پشت گوش شروع و به پا برسد.
هیچ‌گاه نباید بیمار با شکم خالی مبادرت به زالودرمانی کند و بهتر است حتی هنگام خونگیری از شربت‌ها و آب میوه‌های تازه استفاده نماید تا احتمال ضعف به حد اقل برسد. بیمار هنگام زالودرمانی بهتر است روی تخت بنشیند و یا دراز بکشد. البته برای انداختن زالو پشت گوش نیاز به دراز کشیدن نیست ولی هنگام خونگیری از پا یا دست بهتر است بیمار روی تخت دراز بکشد و یا حد اقل روی تخت بنشیند تا در صورت لزوم فورا دراز بکشد. البته این دستورات تماما جنبه احتیاطی دارد و معمولا مشکلی به وجود نمی‌آید، چرا که پزشک توان بیمار را هنگام خونگیری در نظر می‌گیرد. در هرحال چنانچه خونگیری
ص: 38
ضعف و سرگیجه ایجاد شود، بیمار باید سریعا دراز بکشد و پاها را بالا نگهداشته و سر را روی زمین قرار دهد این کار باعث هجوم خون به سمت مغز شده و ضعف از بین می‌رود و تن بیمار خیس عرق می‌شود که این عرق کردن نشانه از بین رفتن ضعف است و حالا باید به خوردن شربت‌هایی مانند شربت زعفران و شربت گلاب و بیدمشک و امثال آن مبادرت ورزد.
احتمال عفونت و یا ایجاد حساسیت در مصرف زالوی پشت گوش کمتر و در زالوی روی پا بیشتر است و روی دست حد متوسط را دارا است.
کسانی که پس از زالودرمانی از غذاهای بسیار مقوی و سنگین مانند دل و جگر و قلوه استفاده می‌کنند ضرر می‌بینند. چون این مواد اگرچه بسیار مقوی هستند امّا مولّد خون کثیف و غلیظ می‌باشند و اثر زالودرمانی را به شدت کاهش می‌دهند.
زالو و بیماران قند خون
هرگز نباید تصور کنید که زالودرمانی برای بیماران دیابتی مضر است و ترس از عفونت بعد از زالودرمانی نباید مانع استفاده از زالو در این بیماران شود. پس از بند آمدن خونریزی روی زخم زالو آویشن، گل ختمی و تخم گشنیز به میزان مساوی پودر و با آب جوش خمیر کرده و گرم‌گرم طوری که رطوبت خود را از دست ندهد به مدت 24 ساعت بسته می‌شود که باعث جلوگیری از عفونت می‌شود و بیماران قند خون مانند سایر افراد با این ضماد از عفونت احتمالی مصون می‌مانند. مصرف دمکرده یا جوشانده آویشن پس از خونگیری روزی سه بار باعث پیشگیری و دفع هرگونه عفونت می‌شود. مثلا اگر هر 6 ساعت یک کپسول سفالکسین بخورند یا روزانه یک عدد قرص سفیکسیم میل کنند، همان اثر را دارد که روزی سه لیوان جوشانده آویشن میل نماید. اینک برای محافظت از زخم زالو بیشتر توضیح می‌دهیم.