گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
شاهنامه فردوسی
زبور عجم
 به خوانندهٔ کتاب زبور


می شود پردهٔ چشمم پر کاهی گاهی

دیده ام هر دو جهان را به نگاهی گاهی

وادی عشق بسی دور و درازست ولی

طی شود جادهٔ صد ساله به آهی گاهی

در طلب کوش و مده دامن امید زدست

دولتی هست که یابی سر راهی گاهی