گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
شاهنامه فردوسی
ارمغان حجاز
دلی چون صحبت گل می پذیرد


دلی چون صحبت گل می پذیرد

همان دم لذت خوابش بگیرد

شود بیدار چون «من»فریند

چو «من» محکوم تن گردد بمیرد