گروه نرم افزاری آسمان

 رباعی شمارهٔ ۲۲


در سنبلش آویختم از روی نیاز

گفتم من سودازده را کار بساز

گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار

در عیش خوش‌آویز نه در عمر دراز