گروه نرم افزاری آسمان

 شمارهٔ ۴۷


زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد

بی مهر از آن است که هندوی افتاد

زان گشت چنین شکسته کز غارت جان

از بس که شتاب کرد بر روی افتاد