گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
منظومه ها
فقرۀ ۱۴۹


چو نیکی رسید بهرت از آسمان

از اندازه بیرون مشو شادمان

چو زشتی رسد نیزت از روزگار

مشو ناامید از سرانجام کار

بسا نیکیا کش بدی از پی است

بسا بد که نیکی همال وی است

نشیب و فراز است کار جهان

همیدون بود آشکار و نهان