گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۲۱۰


این غمزه که میرنی ز نوری دگر است
و اندیشه که میکنی عبوری دگر است
هر چند دهن زدن ز شیرینی اوست
این دست که میزنی ز شوری دگر است