گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۲۱۹


ای هرچه صدف بستهٔ دریای لبت
وی هرچه گهر فتاده در پای لبت
از راهزنان رسیده جانم تا لب
گر ره ندهی وای من و وای لبت