گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
رباعيات
رباعی شمارهٔ ۳۷۹


گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت
تا باده از آن دو چشم مستت نگرفت
می طعنه زنند دشمنانم شب و روز
کز پای درآمدی و دستت نگرفت