گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۳۹۷


گویند بیا به باغ کانجا لاغ است
نی زحمت نزهت و نه بانگ زاغ است
اندر دل من رنگرز صباغست
کاندر پر هر زاغ از او صد باغ است