گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۴۱۷


من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است
جفت غم آن کسم که تنهاش خوش است
گویند وفای او چه لذت دارد
ز آنم خبری نیست جفاهاش خوش است