گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۶۴۲


چون صبح ولای حق دمیدن گیرد
جان در تن زندگان پریدن گیرد
حایی برسد مرد که در هر نفسی
بی‌زحمت چشم دوست دیدن گیرد