گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۷۲۶


زلف تو به حسن ذوفنونها برزد
در مالش عنبر آستینها برزد
مشگش گفتم از این سخن تاب آورد
درهم شد و خویشتن زمینها برزد