گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۰۸۲


آنکس که ترا دید و نخندید چو گل
از جان و خرد تهیست مانند دهل
گبر ابدی باشد کو شاد نشد
از دعوت ذوالجلال و دیدار رسل