گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۲۲۹


دلدار چو دید خسته و غمگینم
آمد خندان نشست بر بالینم
خارید سرم گفت که ای مسکینم
دل می‌ندهد ره که چنینت بینم