گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۶


گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان
در حسن برآیم ز زمین صد چندان
از خاک چو جمله دانه‌ها میروید
هم دانهٔ آدمی بروید میدان