گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱


ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
ور زانکه ببندند دهان میدانی
ور جان و دلم نهان شود زیر زمین
شاد است روانم که روان میدانی