گروه نرم افزاری آسمان
صفحه اصلی
کتابخانه
رباعيات
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶
ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی
زان میترسم که بدرگ و بدرائی
در مغز تو افکند دگر سودائی