گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۷۳۲


ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
شرطست چو آفتاب رخ بنماید
گر شمع نمیرد بکشندش حالی