گروه نرم افزاری آسمان
صفحه اصلی
کتابخانه
رباعيات
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۱
ای آنکه حریف بازی ما بدهای
این مجلس جانست چرا تن زدهای
چون سوسن و سرو از غم آزاد بدی
بنده غم از آن شدی که خواجه شدهای