گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۸۲۹


چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری
گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری
گل را ز جمال خود تو خندان داری