گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۸۹۵


سوگند همی خورد پریر آن ساقی
می‌گفت به حق صحبت مشتاقی
گر باده دهم به شهری و آفاقی
عقلی نگذارم به جهان من باقی