بِشَلَح-فصل هفدهم
بِشَلَح-فصل هفدهم
1. تمام جماعت فرزندان ييسرائل (اسرائیل) بنابر امر خداوند از بيابان به ترتيب به منزلگاه‌هايشان سفر نمودند و در رِفيديم اردو زدند. آب براي نوشيدن آن قوم نبود.
2. آن قوم با مُشه (موسی) جدال نموده گفتند: به ما آب بدهيد تا بنوشيم. مُشه (موسی) به آنها گفت: چرا با من جدال مي‌كنيد؟ چرا خداوند را آزمايش مي‌نماييد؟
3. آن قوم در آنجا تشنه‌ي آب بود. پس آن قوم برضد مُشه (موسی) غرولند كرده گفت: براي چه ما را از مصر بيرون آوردي كه مرا و بچه‌هايم و مواشي‌ام را از تشنگي بكشي؟
4. مُشه (موسی) نزد خداوند فرياد برآورده گفت: با اين قوم چه كنم؟ اندك مدتي ديگر مرا سنگسار خواهند كرد.
5. خداوند به مُشه (موسی) گفت: از جلو آن قوم بگذر و از محترمين ييسرائل (اسرائیل) همراهت ببر و عصايت را كه با آن رود نيل را ضربت زدي، به‌دست خود بگير و برو.
6. اينك من پيش تو آنجا روي آن صخره در حُورِو ايستاده‌ام. به آن صخره بزن تا از آن آب بيرون آيد و آن قوم بنوشد. مُشه (موسی) در نظر محترمين ييسرائل (اسرائیل) همين‌گونه عمل كرد.
7. به‌خاطر جدال فرزندان ييسرائل (اسرائیل) و براي اينكه خداوند را آزموده گفتند: «آيا خداوند در ميان ما هست يا نه» نام آن مكان را مَسا و مِريوا (آزمايش و جدال) گذاشت.
8. عَمالِق آمده، با ييسرائل (اسرائیل) در رِفيديم جنگيد.
9. مُشه (موسی) به يِهُوشوعَ (یُوشَع) گفت: براي خودمان نفراتي انتخاب كن و برو با عَمالِق بجنگ. فردا من بر سر آن تپه مي‌ايستم و عصاي خداوند در دستم است.
10. يِهُوشوعَ (یُوشَع) همانگونه كه مُشه (موسی) براي جنگيدن با عَمالِق گفته بود عمل كرد و مُشه و اَهَرُون (هارون) و حور از تپه بالا رفتند.
11. و چنين مي‌شد كه وقتي مُشه (موسی) دستش را بلند مي‌كرد ييسرائل (اسرائیل) قوي مي‌شد. و وقتي كه دست خود را پايين مي‌آورد عَمالِق قوي مي‌شد.
12. و دستان مُشه (موسی) سنگيني مي‌كرد سنگي برداشتند زير او نهادند و او بر آن نشست و اَهَرُون (هارون) و حور دستانش را يكي از اين طرف و آن يكي از آن طرف نگهداشتند. دستانش تا غروب آفتاب ثابت بود.
13. يِهُوشوعَ (یُوشَع) عَمالِق و قومش را به ضرب شمشير ضعيف كرد.
14. خداوند به مُشه (موسی) گفت: اين را به عنوان ياد بود در اين كتاب بنويس و به سمع يِهُوشوعَ (یُوشَع) برسان كه حتماً نام عَمالِق را از زير آسمان محو خواهم ساخت.
15. مُشه (موسی) قربانگاهي بنا كرد و نامش را «خداوند نيسي» (قربانگاه خداوند معجزه كننده‌ي من) گذاشت.
16. (مُشه (موسی)) گفت: نظر به اينكه نيروي (عَمالِق) بر ضد مقام خداست، خداوند نسل اندر نسل (تا نابوديش) با عَمالِق جنگ دارد.