كتاب وَييقْرا-پاراشای وَييقْرا-فصل اول
كتاب وَييقْرا-پاراشای وَييقْرا-فصل اول
1. خداوند مُشه (موسی) را از چادر محل اجتماع صدا زده به او چنين گفت:
2. با فرزندان ييسرائل (اسرائیل) صحبت نموده به ايشان بگو انساني كه از ميان شما به خداوند قرباني تقديم مي‌كند قربانيش را از چارپايان، از گاوان و گوسفندان تقديم بدارد.
3. اگر قرباني وي قرباني سوختني باشدآن را از گاوان نر بي‌عيب تقديم بدارد. نزديك دَرِ چادر محل اجتماع به ميل خودش به پيشگاه خداوند تقديم نمايد.
4. دستش را بر سر قرباني سوختني تكيه بدهد. از وي پذيرفته مي‌شود و برايش سبب عفو مي‌گردد.
5. گاو جوان را در پيشگاه خداوند ذبح كند و فرزندان اَهَرُون (هارون) كه كُوهِن (کاهن) هستند خون را نزديك آورده كنار قربانگاه كه در چادر محل اجتماع است به اطراف (آن) بپاشند.
6. قرباني سوختني را پوست‌كنده به قطعاتش تقسيم كند.
7. فرزندان اَهَرُون كُوهِن (هارون کاهن) آتش را روي قربانگاه قرار داده و هيزم‌هايي روي آتش بچينند.
8. فرزندان اَهَرُون (هارون) که كُوهِن (کاهن) هستند آن قطعه‌ها، كله و پیه روده را روي هيزم‌هايي كه بر آتش روي قربانگاه است بچينند.
9. و احشاء و پاچه‌هايش را با آب بشويد، و كُوهِن (کاهن) تمام آنرا روي قربانگاه دود كند. براي خداوند قرباني سوختني –يا طعمه‌ي آتش (قربانگاه)- بوي خوش‌آيند مي‌باشد.
10. و اگر قربانيش به عنوان قرباني سوختني از گوسفندان باشد آن را از بره‌ها يا از بزهاي نر بي‌عيب تقديم بدارد.
11. و آن را در سمت شمالي قربانگاه در حضور خداوند ذبح نمايد. فرزندان اَهَرُون (هارون) كه كُوهِن (کاهن) هستند خونش را بر اطراف (قسمت بالاي) قربانگاه بپاشند.
12. كُوهِن (کاهن) آن را به قطعاتش تقسيم نموده آنها را با كله و پیه روده بر هيزم‌هايي كه روي آتش بر قربانگاه است بچيند.
13. و احشاء و پاچه‌ها را با آب بشويد و كُوهِن (کاهن) تمام آنرا نزديك قربانگاه آورده دود كند. براي خداوند بوي قرباني سوختني يا طعمه‌ي آتش (قربانگاه) خوش‌آيند مي‌باشد.
14. و اگر قرباني سوختني تقديميش به خداوند از بالداران است قربانيش را از قمري‌ها يا از جوجه‌هاي كبوتر تقديم نمايد.
15. كُوهِن (کاهن) آن را نزديك قربانگاه آورده سرش را پيچانده، با ناخن از قفا تا پوست گلو قطع كند و بر قربانگاه دود نمايد و خونش بر ديوار قربانگاه ريخته شود.
16. چينه‌دان آن را با پر و پوستِ روي آن (چينه‌دان) را جدا كرده آن را نزديك سمت شرقي قربانگاه پيش جاي خاكسترريزي بيندازد.
17. و آن (پرنده) را از بال‌هايش چاك داده از هم جدا نسازد. كُوهِن (کاهن) آن را بر قربانگاه روي هيزم‌هايي كه بر آتش است دود نمايد. براي خداوند، بوي قرباني سوختني يا طعمه‌ي آتش (قربانگاه) خوش‌آيند است.