پاراشاي تَزريعَ-فصل دوازدهم
1. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
2. به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) چنين سخن بگو. هرگاه زني زمينه را براي پذيرش نطفه‌ي مرد آماده نمايد پسر خواهد زاييد. هفت روز ناپاك خواهد بود. مثل روزهاي دوره قاعدگيش ناپاك خواهد بود.
3. در روز هشتم زائده‌ي پوستي (سر) آلت آن (پسر) را ختنه كنند.
4. و (آن زن) سي و سه روز (به‌خاطر احتمال خونريزي) در دوره‌ي پاكي صبر كرده و تا كامل شدن روزهاي پاكياش هيچ چيز مقدسي را لمس نكند و به بِت‌هميقداش (خانه‌ي مقدس) نيايد.
5. اگر دختر بزايد مانند (دوره‌ي) قاعدگيش دو هفته و (به‌خاطر احتمال خونريزي) در دوره‌ي پاكي شصت و شش روز (از نزديك شدن به بِت‌هميقداش) خودداري كند.
6. موقع كامل شدن روزهاي پاكياش براي پسر يا دختر بره‌اي (از هشت روزه تا) يكساله براي قرباني سوختني و جوجه‌ي كبوتر يا يك قمري براي قرباني خطا جلو درگاه چادر محل اجتماع پيش كُوهِن (کاهن) بياورد[1].
7. و (كُوهِن (کاهن)) آن را به حضور خداوند تقديم بدارد و برايش طلب عفو كند. (آن زن) پس از خونريزي رحمش، پاك خواهد بود. اين است قانون زني كه پسر يا دختر بزايد.
8. اگر به اندازه‌ي (تهيه‌ي) بره مقدورش نباشد، دو قمري يا دو جوجه‌ي كبوتر يكي براي قرباني سوختني و يكي براي قرباني خطا بگيرد (كُوهِن (کاهن)) برايش طلب عفو نمايد تا پاك شود.
[1] تفسير علما درباره‌ي خطاي زن زائو اين است كه چون او در لحظاتي كه مي‌خواهد كودك را به دنيا آورد در اثر درد شديد تصميماتي آني مي‌گيرد كه پس از زایيدن اجرا نخواهد كرد، لذا بايد قرباني تقديم كند تا بخشوده شود.