اَحَرِي‌مُوت-فصل هفدهم
1. خداوند به مُشه (موسی) چنين گفت:
2. به اَهَرُون (هارون) و پسرانش و به تمام فرزندان ييسرائل (اسرائیل) خطاب نموده به آنها بگو اين است مطلبي كه خداوند فرمان داده است تا بگويم.
3. هر شخصي از خاندان ييسرائل (اسرائیل) كه در اردوگاه يا خارج از اردوگاه گاو يا بره يا بزي را ذبح نمايد ...
4. و آن را براي قرباني نمودن به درگاه خداوند به جلو چادر محل اجتماع پيش ميشكان نياورد... (اين عمل) براي آن شخص قتل محسوب خواهد شد. او خون ريخته است و آن شخص از ميان قوم خود نابود خواهد شد.
5. از اين جهت است كه فرزندان ييسرائل (اسرائیل) (بايد) ذبح‌هاي خود را كه در صحرا ذبح مي‌كنند براي خداوند به دَرِ چادر محل اجتماع نزد كُوهِن (کاهن) آورده آنها را براي خداوند به صورت قرباني سلامتی ذبح كنند.
6. و كُوهِن (کاهن) آن خون را بر قربانگاه خداوند در درگاه چادر محل اجتماع بپاشد و آن پيه را به عنوان بوي خوش‌آيندي براي خداوند دود كند.
7. و ديگر ذبح‌هاي خود را براي شياطين كه به دنبال آنها منحرف مي‌گردند ذبح نكنند. اين براي آنها و نسل‌هايشان قانون ابدي خواهد بود.
8. به آنها بگو هر شخصي از خاندان ييسرائل (اسرائیل) و از غريبي كه در ميان آنها زندگي كند كه قرباني سوختني يا ذبحي تقديم بدارد ...
9. و براي تقديم آن، آن را به حضور خداوند به چادر محل اجتماع نياورد آن شخص از ميان قومش نابود خواهد شد.
10. و هر شخصي از خاندان ييسرائل (اسرائیل) و از غريبي كه در ميان شما زندگي مي‌كند كه هر نوع خوني بخورد خشمم را متوجه خورنده خون ساخته و او را از ميان قومش نابود مي‌سازم.
11. زيرا جان هر بشري به (جريان) خونش بستگي دارد و من براي شما آنرا براي قربانگاه تخصيص دادم تا براي جان‌هاي شما سبب عفو شود، زيرا خون (قربانی) است كه براي شخص سبب عفو مي‌گردد.
12. به اين جهت به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) گفتم هيچ كسي از شما و از غريبي كه در ميان شما زندگي مي‌كند، خون نخورد.
13. و هر شخصي از فرزندان ييسرائل (اسرائیل) و از غريبي كه در ميان آنها زندگي مي‌كند كه حيوان صحرايي يا بالداري را كه خوردني است شكار مي‌كند خونش را ريخته[1] با خاك بپوشاند.
14. زيرا در وجود هر جنبنده‌اي (جريان) خون به منزله‌ي جان اوست. از اين جهت است كه به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) گفتم خون هيچ جنبده‌اي را نخوريد زيرا جان هر جنبنده‌اي خونش است هركس آن را بخورد نابود مي‌گردد.
15. هر شخصي، خواه تابع خواه غريب كه مردار (ذبح حرام-نِوِلا) و نخجير شده (طِرِفا) بخورد لباس‌هايش را بشويد در آب غسل نمايد، تا شام ناپاك خواهد بود، پاك مي‌شود[2].
16. و اگر لباسهایش را نشوید و بدنش را غسل ندهد گناهکار خواهد بود.
[1] چون اصطلاح «خونش را ريخته» به معني قتل كردن است لذا توراه با به‌كار بردن اين اصطلاح به ما مي‌آموزد كه صيد حالت ذبح غير شرعي دارد. فقط در صورتي كه شكار از قسمت پاچه زخمي شود مي‌توان آن را ذبح كرده خورد.
[2] پاك مي‌شود كه بتواند به محل مقدس بيايد يا از چيزهاي مقدس بخورد. ولي بر طبق متن آيه‌هاي 43 و 44 از فصل يازدهم گناهكار مي‌گردد.