گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
شاهنامه فردوسی
لاویان

1. خداوند به مُشه (موسی) گفت به كُوهِن (کاهن)‌ها پسران اَهَرُون (هارون) اعلام داشته به آن‏ها بگو اگر كساني براي كفن و دفن مرده‌اي حضور داشته باشند، خود را با مرده‌اي ناپاك نسازند.

2. مگر براي خويشاوندي كه به او نزديك باشد. براي مادر و پدر و پسر و دختر و برادرش.

3. و براي خواهر دوشيزه‌اش كه در خانه است، يعني مجرد مي‌باشد يا عقد شده و هنوز به خانه‌ي شوهر نرفته است مي‌تواند خود را ناپاك سازد.

4. شوهري (كه كُوهِن (کاهن) است با جسد زنش) خود را ناپاك نكند تا خود را از قدوسيت خارج نسازد.

5. (به‌خاطر درگذشت كسي) با كندن مو در سر خود طاسي ايجاد نكنند و گوشه‌هاي ريششان را (با تيغ) نتراشند و در بدن خود خراش وارد نسازند.

6. براي خداوند خود مقدس بمانند تا نام خداوندشان را بي‌حرمت نكرده باشند. چون‏كه ايشان هديه‌هاي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) خداوند يعني نان (مقدس) خداوند خود را تقديم مي‌دارند، پس مقدس باشند.

7. زن فاحشه و زني را كه داراي شرايط اختصاصي[1] نباشد نگيرند و زني را كه از شوهرش طلاق گرفته باشد اختيار نكنند چون (آن كُوهِن (کاهن)) براي خداوندش مقدس است.

8. چون من خداوند – مقدس كننده‌ي شما هستم و وي (آن كُوهِن (کاهن)) نان مقدس خداوندت را تقديم مي‌دارد. او را تقديس كن. براي تو مقدس باشد.

9. و دختر مرد كُوهِني (کاهنی) كه (عقد شده باشد و) اقدام به فاحشگي كند پدرش را بي‌حرمت كرده است، در آتش سوزانده شود.

10. و كُوهِني (کاهنی) كه بر برادران خود (ساير كُوهِن (کاهن)‌ها) مقام رياست دارد يعني بر سرش روغن مسح ريخته شده است و وي را مرجع صلاحيت‌دار منتصب كرده است كه آن لباس‌ها را بپوشد (به علت عزاداري) سرش را برهنه (و ژوليده) نكند و لباس‌هايش را پاره نكند.

11. و به هيچ مرده‌اي نزديك نشود. براي پدر و مادرش (هم) خود را ناپاك نسازد.

12. چون‎‏كه تاج يعني روغن مسح خداوندش بر (سر) اوست. از مكان مقدس (براي مشايعت مرده) خارج نشود و مكان مقدس خداوندش را بي‌حرمت نكند. من خداوند هستم.

13. و او با دختر باكره ازدواج كند.

14. با این‏ها ازدواج نكند: زن بيوه، طلاق گرفته، زني كه داراي شرايط اختصاصي نيست و زن فاحشه. مگر اینکه با دختر باکره‏ای از قومش ازدواج کند.

15. (با ازدواج با يهودي شدگان هم) نسلش را از قدوسيت خارج نكند. چون‏كه من خداوند مقدس كننده‌ي او هستم.

16. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:

17. به اَهَرُون (هارون) چنين بگو: در هر دوره از نسل تو، مردي كه در او عيبي باشد براي تقديم نان مقدس خداوندش جلو نيايد.

18. زيرا هر مردي كه در او نقصي باشد نبايد (براي خدمت) جلو بيايد. مثلاً مرد كور يا شل با بيني فرو رفته يا داراي اعضاي بي‌تناسب نبايد تقرب حاصل كند.

19. يا مردي كه در او شكستگي پا يا شكستگي دست باشد.

20. يا گوژپشت يا كسي كه در چشمش غباري باشد يا كسي كه سفيدي و سياهي چشمش در هم شده باشد يا جرب‌دار يا مبتلا به سودا يا بيضه له شده.

21. هر مردي از نسل اَهَرُون كُوهِن (هارون کاهن)، كه در او نقصي باشد براي تقديم كردن هديه‌هاي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) خداوند تقرب حاصل نكند. (چون‏كه) در او عيب هست براي تقديم نان (مقدس) خداوندش تقرب حاصل نكند.

22. از نان خداوندش كه از فوق‌العاده مقدس‌ها[2]ست و از چيزهاي مقدس بخورد.

23. نظر به اين‏كه عيب در اوست فقط نزديك پرده‌ي جايگاه لوحه‌هاي ده‌فرمان نيايد و به قربانگاه نزديك نگردد و نظر به اين‏كه من خداوند مقدس كننده‌ي‌ آن‏ها هستم مكان‌هاي مقدس مرا بي‌حرمت نكند.

24. مُشه (موسی) به اَهَرُون (هارون) و پسرانش و تمام فرزندان ييسرائل (اسرائیل) (اين مطلب را) گفت.



[1] اگر مرد كُوهِني (کاهنی) زني گرفته باشد كه طبق شرايط مذهبي نباشد او را وادار مي‌كنند آن زن را طلاق دهد.

[2] تمام قرباني‌ها و هدايايي كه به خانه‌ي خداوند آورده مي‌شود بر سه نوع است:

الف – آنهايي كه تماماً سوخته مي‌شوند مانند قرباني سوختني و غيره (لاويان فصل اول)

ب – فوق‌العاده مقدس‌ها. (اعداد فصل 18 آيه 9)

ج – و آنهايي كه جزء مقدس ها مي‌باشند از قبيل قرباني تشكر و قرباني سلامتی و غيره.