اِمُور-فصل بيست و سوم
1. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
2. به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) سخن گفته به آنها اعلام كن. عيدهاي من يعني عيدهاي خداوند كه آنها را روزهاي اجتماع مقدس اعلام خواهيد كرد اينها هستند.
3. شش روز كار انجام گيرد و روز هفتم شبات تعطيل كامل، (و روز) اجتماع مقدس است. هيچ‌كاري نكنيد. در هرجايي كه باشيد، شبات متعلق به خداوند است[1].
4. اینها زمان‌هاي (عيدهاي) خداوند- روزهاي اجتماع مقدس مي‌باشد كه (شما) در موقع مقررشان آنها را اعلام خواهيد كرد.
5. در ماه اول در روز چهاردهم آن هنگام عصر (از نيم بعدازظهر الي غروب آفتاب) موقع ذبح كردن قرباني پِسَح براي خداوند است.
6. در پانزدهمين روز همين ماه براي خداوند عيد مَصوت (فطير) است. هفت روز فطير بخوريد.
7. روز اول براي شما روز اجتماع مقدس خواهد بود. هيچ‌كاري (غير از پخت و پز) نكنيد.
8. هفت روز هديه طعمه‌ي آتش (قربانگاه) براي خداوند تقديم نماييد. روز هفتم روز اجتماع مقدس مي‌باشد. هيچ‌كاري (غير از پخت و پز) نكنيد.
9. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
10. با فرزندان ييسرائل (اسرائیل) سخن گفته به آنها اعلام كن. هنگامي كه به آن سرزميني كه من به شما مي‌دهم بياييد و حاصل آن را درو كنيد اولين عومِر (پيمانه) دروتان را نزد كُوهِن (کاهن) بياوريد.
11. (كُوهِن (کاهن)) فرداي آن روز تعطيل (اول عيد فطير) آن عومِر (پيمانه‌ي جو) را در حضور خداوند بجنباند تا (خداوند) از شما رضايت داشته باشد.
12. روزي كه آن عومِر (پيمانه‌ي جو) را مي‌جنبانيد براي خداوند بره‌اي بي‌عيب (هشت روزه تا) يكساله به صورت قرباني سوختني تقديم بداريد.
13. هديه‌ي آردي آن دو دهم (ايفا) آرد نرم سرشته شده در روغن باشد. براي خداوند هديه‌ي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) بوي خوش‌آيند است. و هديه‌ي مايع آن يك چهارم هين (پيمانه مايعات) شراب است.
14. تا خود اين روز تا آوردن تقديمي خداوندتان (از حاصل گندم و جو تازه) به صورت نان و يا بو داده و يا آب‌پز نخوريد. در هر جايي كه باشيد براي نسلاندرنسل شما قانون ابدي است.
15. از فرداي آن روز تعطيل (اول عيد فطر) از روزي كه آن عومِر (پيمانه‌ي) جنباندني را مي‌آوريد، هفت هفته كامل براي خود بشماريد.
16. تا فرداي هفته هفتم پنجاه روز بشماريد و هديه‌ي آردي تازه‌اي (از گندم) براي خداوند تقديم بنماييد.
17. از مسكن‌هاي خود (داخل كشور) دو نان هديه‌ي جنباندني بياوريد. دو دهم (ايفا) آرد نرم باشد. حامِص (ورآمده) پخته شود. نوبر است و به خداوند تعلق دارد.
18. و با آن نان، هفت بره‌ي بي‌عيب (از هشت روزه) تا يكساله و يك گاو نر جوان و دو قوچ تقديم بداريد. براي خداوند قرباني سوختني باشد. هديه‌ي آردي و هديه‌ي مايع آنها براي خداوند بوي خوش‌آيند هديه‌ي طعمه‌ي آتش (قربانگاه است).
19. و يك بز نر جوان براي قرباني خطا و دو بره (از هشت روزه) تا يكساله براي ذبح سلامتی ترتيب دهيد.
20. كُوهِن (کاهن) آنها را با نان(ي كه از گندم نوبر پخته شود) و با دو بره به حضور خداوند تكان دهد. براي خداوند-براي كُوهِن وقف خواهند بود.
21. در خود اين روز اعلام داريد «براي شما روز اجتماع مقدس است هيچ‌كاري (غير از پخت و پز) نكنيد» در هر جايي باشيد براي نسل‌اندرنسلتان قانون ابدي است[2].
22. و هنگام درو كردن محصول سرزمينتان گوشه‌ي مزرعه‌ات را تماماً درو نكن و خوشه‌ي ريخته‌ي درویت را برنچين. آنها را براي فقير و غريب رها كن. من خداوند خالق شما هستم.
23. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
24. به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) بگو در ماه هفتم اول ماه براي شما (روز) تعطيل و يادبود به صدا درآوردن شوفار (به علامت آژير خطر) و روز اجتماع مقدس باشد.
25. هيچ كاري (به غير از پخت و پز) نكنيد. هديه‌ي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) براي خداوند تقديم نماييد.
26. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
27. اما روز دهم اين ماه هفتم، روز كيپوريم (عفو گناهان) است. براي شما روز اجتماع مقدس است. جان‌هايتان را رنج دهيد (روزه بگيريد) و براي خداوند هديه‌ي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) تقديم نماييد.
28. در خود اين روز هيچ كاري نكنيد چونكه روز كيپوريم است. براي شما روز طلب مغفرت از حضور خداوند خالق شما مي‌باشد.
29. پس هر كسي كه در خود اين روز رنج نبيند (روزه نگيرد) از قومش نابود خواهد شد.
30. و هر شخصي كه در خود اين روز هر كاري انجام دهد آن شخص را از ميان قومش نابود خواهم كرد.
31. در هرجا باشيد هيچ كاري نكنيد. براي نسل‌اندرنسلتان قانون ابدي باشد.
32. براي شما شبات استراحت كامل است. از غروب نهم ماه جان‌هايتان را رنج دهيد (روزه بگيريد) از غروب تا غروب (روز بعد) تعطيل كنید.
33. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
34. به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) چنين بگو: از روز پانزدهم ماه هفتم براي خداوند هفت روز عيد سوكوت (سايبان‌ها) است.
35. روز اول روز اجتماع مقدس است. هيچ كاري (غير از پخت و پز) نكنيد.
36. هفت روز براي خداوند هديه‌ي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) تقديم نماييد. روز هشتم براي شما روز اجتماع مقدس باشد. براي خداوند هديه‌ي طعمه‌ي آتش (قربانگاه) تقديم نماييد. عَصِرِت (جشن عمومي) است. هيچ كاري (غير از پخت و پز) نكنيد.
37. اینها هستند عيدهاي خداوند كه آنها را روز اجتماع مقدس اعلام خواهيد كرد. تا براي خداوند هديه طعمه‌ي آتش (قربانگاه) قرباني سوختني، هديه‌ي آردي، ذبح و هديه‌هاي مايع هر روز را در روز خودش تقديم نماييد.
38. غير از (قرباني‌هاي) شبات‌هاي خداوند و غير از هديه‌هايتان و غير از تمام نذرهايتان و غير از همه‌ي پيشكشي‌هايتان كه به خداوند تقديم خواهيد نمود.
39. اما از روز پانزدهم ماه هفتم پس از آنكه حاصل زمين را جمع‌آوري كرديد روز عيد خداوند را جشن بگيريد. روز اول تعطيل و روز هشتم تعطيل مي‌باشد.
40. در روز اول ميوه‌ي درخت مركبات، شاخه‌ي درخت خرما، شاخه‌هاي درخت مورد و بيدهاي (كنار) نهر، براي خودتان بگيريد. در حضور خداوند خالق شما هفت روز شادي كنيد.
41. هفت روز در سال اين (عيد) را براي خداوند جشن بگيريد. براي نسل اندرنسلتان قانون ابدي باشد. در ماه هفتم آنرا جشن بگیرید.
42. هفت روز در سايبان‌ها زندگي كنيد. هر تابعي از جامعه‌ي ييسرائل (اسرائیل) در سايبان‌ها زندگي كند.
43. تا نسل‌اندرنسلتان بدانند كه فرزندان ييسرائل (اسرائیل) را موقعي كه از سرزمين مصر بيرون آوردم در سايبان‌ها ساكن نمودم. من خداوند خالق شما هستم.
44. مُشه (موسی) عيدهاي خداوند را به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) اعلام كرد.
[1] چون در خانه‌ي خداوند، روز شبات هم براي سوزاندن قرباني، آتش مي‌افروختند (وَييقرا فصل 6 آيه‌هاي 5 و 6) در اين آيه قيد مكان به‌كار رفته است كه كسي فكر نكند مجاز است آتش بيفروزد يا كاري انجام دهد.
[2] غير از تهيه و پختن غذا از مواد موجود انجام كارهاي ديگر ممنوع مي‌باشد.