گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
شاهنامه فردوسی
لاویان
 اِمُور-فصل بيست و چهارم
1. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
2. به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) چنين دستور بده، براي روشنايي يعني براي روشن كردن چراغ دائم، روغن زيتون كوبيده زلال به نزدت بياورند.
3. اَهَرُون (هارون) آن را در خارج از پرده‌ي جايگاه (لوحه‌هاي) ده‌فرمان گواه (بر تجلي خداوند به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) در كوه سينَي (سینا)) در چادر محل اجتماع مرتب كند. از شامگاه تا بامداد، دائم در حضور خداوند (روشن) باشد. براي نسل‌اندرنسلتان قانون ابدي است.
4. چراغ‌ها را هميشه روي چراغدان پاك در حضور خداوند مرتب كند.
5. آرد نرم بردار و با آن دوازده قرص نان بپز. هر قرص نان دو دهم (ايفا) باشد.
6. آن‏ها را در دو رديف شش‌تايي روي آن ميز پاك به حضور خداوند قرار بده.
7. روي هر رديف كندر پاكيزه بگذار تا (آن كندر) براي آن نان يادبودي به صورت هديه‌ي طعمه (قربانگاه) براي خداوند باشد.
8. در هر روز شبات هميشه آن را به حضور خداوند ترتيب دهد. از طرف فرزندان ييسرائل (اسرائیل) باشد، قرار ابدي است.
9. (آن نان) به اَهَرُون (هارون) و به پسرانش تعلق يابد. آن را در محل مقدس بخورند. زيرا از هديه‌هاي (قربانگاه) خداوند براي او فوق‌العاده مقدس است. قانون ابدي است.
10. پسر زني يهودي كه پسر مردي مصري بود از ميان فرزندان ييسرائل (اسرائیل) بيرون آمد. پسر آن زن يهودي و مردي يهودي در اردوگاه نزاع كردند.
11. پسر آن زن يهودي، آن نام (يعني نام خداوند) را بر زبان جاري ساخته ناسزا گفت. وي را كه نام مادرش شِلُوميت دختر ديوري از سبط دان بود، نزد مُشه (موسی) آوردند.
12. وي را در بازداشتگاه گذاردند تا (نوع مجازات) طبق امر خداوند براي آن‏ها روشن گردد.
13. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
14. كسي را كه ناسزا گفته است به خارج از اردوگاه ببر و تمام كساني كه شنيده‌اند دستشان را روي سر وي بگذارند. سپس تمام جماعت وي را سنگ‏باران كنند.
15. و به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) اين‏طور اعلام كن. هركس كه خداوندش را ناسزا گويد خطاي خود را به گردن مي‌گيرد.
16. و كسي كه نام خداوند را كفر گويد حتماً كشته شود. حتماً تمام جماعت او را سنگ‏باران كنند. چه غريب و چه تابع وقتي كه نام (صريح خداوند) را كفر گويد كشته خواهد شد.
17. و كسي كه جان آدمي را مورد حمله قرار دهد (و او را بكشد) حتماً كشته شود.
18. و كسي كه جان چارپايي را مورد حمله قرار دهد (و او را بكشد) (عوض) آن‏را بپردازد.
19. و كسي كه موجب نقصي در بدن همنوعش گردد آن‏چنان كه كرده است همان‏طور با وي عمل شود.
20. شكستگي به جاي شكستگي، چشم به جاي چشم، دندان به جاي دندان. اگر موجب نقصي در شخصي بشود، همان عمل را در مورد او انجام دهند[1].
21. كسي كه چارپايي را بزند (و بكشد) بايد عوضش را بپردازد و كسي كه آدمي را (منظور از پدر و مادر است) بزند (كه صدمه ببيند) كشته خواهد شد.
22. قانون واحد داشته باشيد. خواه غريب باشد و خواه بومي، زيرا من خداوند خالق شما هستم.
23. مُشه (موسی) (امر خداوند را) به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) اعلام كرد. پس آن كسي را كه كفر گفته بود بيرون از اردوگاه برده، وي را با سنگ سنگ‏باران نمودند. و فرزندان ييسرائل (اسرائیل) همان‏طور كه خداوند به مُشه فرمان داده بود عمل كردند.


[1] به كتاب شِمُوت فصل 21 زیرنویس 6 مراجعه شود.