گروه نرم افزاری آسمان

صفحه اصلی
کتابخانه
شاهنامه فردوسی
اعداد
شِلَحْ لِخا-فصل پانزدهم

خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) صحبت كرده به آن‌ها بگو موقعي كه به سرزمين مسكوني خود كه من به شما مي‌دهم، وارد شويد.
و (بخواهيد) به منظور اداي نذر يا به‌طور داوطلب يا در عيدهايتان براي خداوند قرباني طعمه‌ي آتش (قربانگاه) –قرباني سوختني يا ذبح از گاو يا گوسفند تقديم بداريد كه بوي خوش‌آيند براي خداوند درست كرده باشيد ...
آن كسي كه قرباني خود را براي خداوند مي‌آورد هديه‌ي آردي يك دهم (ايفا) آرد نرم سرشته شده در ربع هين (پيمانه‌اي است) روغن تقديم بدارد.
و روي قرباني سوختني يا براي ذبح يعني براي هر بره‌اي ربع «هين» شراب به عنوان هديه‌ي مايع ريختني تقديم بدار.
يا براي هر قوچي، هديه‌ي آردي از دو دهم (ايفا) آرد نرم سرشته شده در ثلث هين روغن تقديم بدار.
و براي هديه‌ي مايع ريختني يك ثلث هين شراب تقديم بدار. براي خداوند بوي خوش‌آيندي است.
و هرگاه به منظور اداي نذر يا قرباني سلامتی گاو نر جواني را براي خداوند قرباني سوختني نموده يا ذبح كني ...
و علاوه بر آن گاو نر جوان سه دهم ايفا آرد نرم سرشته شده در نيم هين روغن به صورت هديه‌ي آردي تقديم بدار.
و براي هديه‌ي مايع ريختني نيم هين شراب (تقديم بدار). براي خداوند بوي قرباني طعمه‌ي آتش (قربانگاه) بوي خوش‌آيند است.
در مورد هر گاو نري يا هر قوچي يا هر بره‌اي از گوسفندها يا از بزها همين‌گونه عمل شود.
به تعدادي كه (چارپا) قرباني مي‌كنيد براي هر يك از آن‌ها برحسب تعدادشان به همان نسبت (هديه‌ي آردي و مايع ريختني) تقديم بداريد.
هر تابعي به منظور تقديم بوي خوش‌آيند قرباني طعمه‌ي آتش (قربانگاه) – متعلق به خداوند اين (هديه‌)ها را همين‌گونه تقديم بدارد.
و هرگاه غريبي با شما زندگي كند با نسل اندر نسل در ميان شما باشد و بخواهد بوي خوش‌آيند قرباني طعمه‌ي آتش (قربانگاه) متعلق به خداوند را تقديم بدارد او هم مانند شما تقديم بدارد.
اي جماعت، براي شما و براي غريب كه (نزد شما) زندگي مي‌كند يك قانون وجود داشته باشد. براي نسل اندر نسل شما در حضور خداوند قانون ابدي است شما و غريب (يهودي شده) يكسان باشيد.
براي شما و براي آن غريبي كه نزد شماست يك قانون و يك دستور باشد.
خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) صحبت كرده به آن‌ها بگو پس از ورودتان به آن سرزميني كه من شما را به آن‌جا مي‌برم...
موقعي كه از نان آن سرزمين مي‌خوريد هديه‌اي براي خداوند اختصاص دهيد.
از سر خمير خود چونه‌اي هديه كنيد آن را مثل هديه‌ي محصول خرمنگاه هديه نماييد.
براي خداوند از سر خمير خود نسل اندر نسلتان هديه تقديم كنيد.
و هرگاه اشتباه كرده و تمام اين فرمان‌ها را كه خداوند به مُشه (موسی) اعلام كرده است انجام ندهيد ...
يعني آن‌چه را كه خداوند از روزي كه فرمان‌هاي خود را به وسيله مُشه (موسی) به شما داده است و بعد از آن هم خداوند براي نسل‌هاي بعدي شما امر كرد.
اگر آن عمل اشتباهاً بدون آن‌كه جامعه از آن اطلاع داشته باشد انجام گرفته باشد تمام آن جماعت يك گاونر جوان براي قرباني سوختني به منظور بویي خوش و هديه‌ي آردي و هديه‌ي مايع ريختني، و نيز يك بز نر جوان طبق همان دستور براي قرباني خطا به خداوند تقديم بدارند.
آن كُوهِن (کاهن) براي همه‌ي جمعيت فرزندان ييسرائل (اسرائیل) طلب عفو نمايد، بخشوده خواهند شد. زيرا اشتباه رخ داده است و ايشان قرباني خود يعني قرباني طعمه‌ي آتش (قربانگاه) متعلق به خداوند و قرباني خطاي خود را به خاطر اشتباهاتشان به حضور خداوند آوردند.
نظر به اين‌كه تمام آن قوم و تمام جمعيت فرزندان ييسرائل (اسرائیل) و آن غريبي كه در ميان آنان است، اشتباه كرده‌اند بخشوده مي‌شوند.
و اگر يك‌نفر بطور اشتباهي خطا كند يك بره ماده (از هشت روزه تا) یک‌ساله براي قرباني خطا تقديم بدارد.
آن كُوهِن (کاهن) براي آن شخص اشتباه كننده نسبت به خطاي سهوي (وي)، در حضور خداوند طلب عفو كند، با طلب عفو نمودن (كُوهِن) براي او، وي بخشوده مي‌گردد.
(براي) آن تابع كه در ميان فرزندان ييسرائل (اسرائیل) است و براي آن غريبي كه در ميان آن‌ها زندگي مي‌كند و در مورد كسي كه اشتباهاً عملي انجام مي‌دهد يك قانون وجود داشته باشد.
كسي كه چه تابع و چه غريب باشد عمداً خلاف نموده و به خداوند توهين كند، آن شخص از ميان قوم خود نابود مي‌گردد.
زيرا امر خداوند را خوار كرده فرمانش را باطل نموده است حتماً آن شخص نابود خواهد شد. گناهش به عهده‌ي خودش است.
فرزندان ييسرائل (اسرائیل) در بيابان بودند مردي را يافتند كه روز شبات هيزم جمع مي‌كرد.
كساني كه او را در حال برچيدن هيزم يافته بودند وي را نزد مُشه (موسی) و اَهَرُون (هارون) و تمام آن جماعت بردند.
نظر به اين‌كه تصريح نشده بود چگونه بايد عمل (اعدام) اجرا شود وي را در بازداشتگاه نگهداشتند.
خداوند به مُشه (موسی) گفت: آن مرد حتماً كشته شود. تمام جمعيت در خارج از اردوگاه وي را با سنگ سنگ‌باران كنند.
تمام جمعيت او را به خارج از اردوگاه بردند و همان‌گونه كه خداوند به مُشه (موسی) فرمان داده بود وي را با سنگ سنگ‌باران كردند تا مرد.
خداوند به مُشه (موسی) چنين گفت:
به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) صحبت نموده به آن‌ها بگو نسل اندر نسل روي گوشه‌هاي لباس‌هايشان براي خود صيصيت (بندهاي تابيده‌ي مخصوص را) درست كنند. در كنار صيصيت (بندهاي تابيده‌ي مخصوص) در هر گوشه، بند تابيده‌اي از پشم رنگ‌شده (به‌رنگ) ‌لاجوردي قرار دهند.
(اين بند تابيده‌ي لاجوردي را) به عنوان صيصيت براي خود داشته باشيد تا آن را ديده تمام فرمان‌هاي خداوند را به ياد بياوريد و آن‌ها را انجام دهيد و از قلب و چشم‌هاي خود پيروي نكنيد، چون‌كه شما به دنبال آن‌ها به انحراف مي‌گرایيد.
تا اين‌كه تمام فرمان‌هاي مرا به‌ياد آورده انجام دهيد و براي خداوند خود مقدس بمانيد.
من خداوند خالق شما هستم كه شما را از سرزمين مصر بيرون آوردم تا داور شما باشم. من خداوند خالق شما هستم.