پاراشاي حوقَت-فصل نوزدهم
1. خداوند به مُشه (موسی) و اَهَرُون (هارون) چنين سخن گفت:
2. قانون توراه كه خداوند فرمان داده است، چنين است: به فرزندان ييسرائل (اسرائیل) بگو ماده گاو قرمزرنگ بي‌عيبي را كه نقصي در آن نبوده و يوغ بر آن گذاشته نشده باشد نزد تو بياورند.
3. آن را به اِلعازار كُوهِن (کاهن) بدهيد تا آن را بيرون اردوگاه ببرد و در حضور خودش آن را سر ببرد.
4. اِلعازار كُوهِن (کاهن) از خون آن با انگشتش بردارد و آن خون را هفت بار به مقابل روي چادر محل اجتماع بيفشاند.
5. و در مقابل چشمش آن ماده گاو را بسوزاند، پوستش و گوشتش و خونش را با مدفوعش بسوزاند.
6. كُوهِن (کاهن)، چوب سرو آزاد و زوفا و پشم رنگ‌شده به‌رنگ قرمز گرفته و داخل آتشي كه آن ماده گاو در آن مي‌سوزد بيندازد.
7. كُوهِن (کاهن) لباس‌هايش را شسته بدنش را در آب غسل دهد و بعد به اردوگاه بازگردد و آن كُوهِن (کاهن) تا شامگاه ناپاك خواهد بود.
8. و آن كسي كه آن را مي‌سوزاند لباس‌هايش را در آب بشويد و بدنش را در آب غسل دهد و تا شامگاه ناپاك خواهد بود.
9. مردي پاك خاكستر آن ماده گاو را جمع نمايد و به بيرون از اردوگاه در جاي پاكي بگذارد و براي جمعيت فرزندان ييسرائل (اسرائیل) به عنوان «مِي نيدا»، (آب از بين برنده‌ي ناپاكي) نگاهداري شود (فقط) همين پاك‌كننده است.
10. و جمع‌آوري كننده‌ي خاكستر آن ماده گاو، لباس‌هايش را بشويد و تا شامگاه ناپاك خواهد بود (اين) براي فرزندان ييسرائل (اسرائیل) و براي غريبي كه در ميان آن‌ها زندگي مي‌كند قانون ابدي است.
11. هركس مرده‌اي از هر آدمي كه باشد (مرده يا جنين چهل روزه به بالا و يا قسمتي از بدن آن‌ها) را لمس نمايد هفت روز ناپاك خواهد بود.
12. وي در روز سوم و در روز هفتم به وسيله‌ي آن (مِي‌نيدا = آب از بين برنده‌ي ناپاكي) خود را پاك نمايد، پاك خواهد شد و اگر در روز سوم و در روز هفتم خود را پاك ننمايد پاك نخواهد شد.
13. هركس مرده‌اي – جسد آدمي را كه به نحوي مرده باشد لمس نموده و خود را پاك نكند (اگر وارد ميشكان شد) ميشكان خداوند را ناپاك كرده است. پس آن شخص از ييسرائل (اسرائیل) نابود خواهد شد. چون كه «مِي نيدا»، (آب از بين برنده‌ي ناپاكي) بر او افشانده نشده است ناپاك خواهد بود هنوز ناپاكيش در اوست.
14. دستور اين است: آدمي كه در مسكني سرپوشيده بميرد هركس به آن مسكن بيايد و هر چه در آن مسكن است هفت روز ناپاك خواهد بود.
15. و هر ظرف دربازي كه روي آن كاملاً با سرپوشي پوشيده نشده باشد، ناپاك خواهد بود.
16. و هركسي كه بر روي زميني سرباز، كشته يا مرده يا استخوان آدم يا قبري را لمس نمايد هفت روز ناپاك خواهد بود.
17. براي آن ناپاك، از خاكستر سوخته‌ي آن قرباني پاك‌كننده برداشته و روي آن در ظرفي آب جاري بريزد.
18. و مردي پاك، زوفا برداشته در آن آب فرو برد (و از آن) بر مسكن سرپوشيده و بر همه‌ي آن ظرف‌ها و بر آن اشخاصي كه آن‌جا بودند و بر آن كسي كه آن استخوان يا آن كشته يا آن مرده يا آن قبر را لمس كرده است، بيفشاند.
19. آن شخص پاك در روز سوم و در روز هفتم بر آن شخص ناپاك بيفشاند و در روز هفتم پاكش سازد. (آنگاه) لباس‌هاي خود را بشويد و در آن آب غسل كند تا شامگاه پاك خواهد شد.
20. و شخصي كه ناپاك باشد و خود را پاك نسازد، نظر به اين‌كه مكان مقدس خداوند را ناپاك كرده است از ميان آن جماعت نابود خواهد شد. «مِي نيدا»، (آب از بين برنده‌ي ناپاكي) بر وي پاشيده نشده است ناپاك مي‌باشد.
21. براي آن‌ها به منزله‌ي قانون ابدي باشد و افشاننده‌ي «مِي نيدا»، (آب از بين برنده‌ي ناپاكي) لباس‌هاي خود را بشويد و لمس‌كننده(ي مِي نيدا) تا شامگاه ناپاك خواهد بود.
22. هرچه را كه شخص ناپاكي لمس كند ناپاك مي‌شود و كسي كه شخص ناپاك (شده از مرده) را لمس كند تا شامگاه ناپاك خواهد بود.