خرّیت
بیچاره خرک، دید درآن گوشه ی دست
فیل آمد و آسان زسرِ آب گذشت
دانست چو در پی سبب جستن شد
سنگینی او باعثِ بگذشتن شد
یک روز که باراو بسی بود وزین
افتاد در آب و بود غافل ازاین
اول بارش ربود آن سیل مدید
وانگه وی را فکند و در ورطه کشید
گفت: ار برهم بیایم از آب مفر
فیلی نکنم ،هم آنچنان باشم خر
از بار وزین کس نجویم سودی
سنگینی ذاتی ست که دارد بودی.
رشت.آبان ماه سال ۱۳۰۸
تایپ شده توسط پری جلالی پور ز