اسب دوانی
هر سال صمد اسب دوان نایب دوم
خوش جایزه می برُد به چالاکی و خرُدی
امسال چنان شد که به ره، اسب فروماند
ازبس بَرو پهلوش به مهمیز فشردی
برسرش بکوبید زبس نائره ی خشم
« ای بی هنراسبی که در این بار فسُردی
پاراز چه چنان خوب دویدی نه چو امسال
و امسال چه ها بیشتر از پار نخوردی ؟ »
اسبش نگهی کرد ، نگاهی که بدو گفت:
« من خوب دویدم تو چرا جایزه بردی؟ »
باشد که تو را نیز چو آن اسب دوانند
ای کمتر از اسبی که در این رنج فسُردی !
تیرماه سال ۱۳۰۸