دروغگو
حضرت صادق (ع ) فرمود براى مردى اميرالمؤ منين عليه السلام پنج بار شتر خرما فرستاد و او شخصى آبرومند بود كه جز از على عليه السلام از ديگرى درخواست و سؤ الى نميكرد. يكنفر خدمت حضرت بود گفت يا على آنمرد از شما تقاضائى نكرد و هم از پنج بار شتر يكى او را كفايت مينمود. ايشان فرمودند (لا كثر الله فى المؤ منين مثلك ) مانند تو در ميان مؤ منين هرگز زياد نشود، من مى بخشم و تو بخل ميكنى ، اگر بكسى كمك كنم بعد از آنكه سؤ ال نمايد در اين صورت آنچه باو داده ام قيمت همان آبروايست كه ريخته و سبب آبروريزى او من شده ام ، در صورتى كه رويش را فقط در موقع عبادت و پرستش به پيشگاه خداوند بر زمين ميگذارد.
هر كس چنين كارى با برادر مسلمان خود بنمايد با توجه باحتياج و موقعيت داشتن از براى دستگيرى بخداى خويش دروغ گفته زيرا براى همان برادر دينى خود درخواست بهشت ميكند ولى از كمك مختصرى بمال بى ارزش دنيا مضايقه مينمايد. چنانچه بسيار اتفاق مى افتد بنده مؤ من در دعاى خود ميگويد ((اللهم اغفر للمؤ منين والمؤ منات )) وقتى طلب مغفرت براى برادر خويش نمايد يعنى براى او بهشت را درخواست ميكند چنين شخصى دروغ ميگويد كه در زبان بهشت را ميخواهد ولى در عمل از مال بى ارزشى مضايقه دارد و كردار او مطابقت با گفتارش ندارد